De laatste fietsdag; 105/100 Nyack - NEW YORK CITY!!

Nyack - NEW YORK CITY!!! 65,5 km (tot. 6253,4 km) en 592 hm (tot. 44282 hm)
Toen ik vanochtend opstond was het besef er nog steeds niet helemaal dat dit mijn laatste fietsdag zou zijn, nog een paar kilometer en dan zou het klaar zijn. Daarom begon ik zoals ik de meeste ochtenden ben begonnen, even de berichten kijken op m'n tablet, douchen, alle tassen weer inpakken, m'n fiets weer volhangen, aankleden en nog even ontbijten. En ook vandaag pas tegen een uur of half 10 vertrokken, lekker rustig aan. Nog even door de Mainstreet van Nyack gefietst en daarna langs de 'goudkust' van Nyack met een paar prachtige huizen aan de Hudson River. Na nog enkele klimmetjes door de bossen in het Tallman Mountain State Park zou ik volgens mijn GPS verder gaan langs de rivier over een bospad. Maar toen ik bij dat pad kwam leek het mij niet verstandig deze te nemen, ik kreeg de indruk dat ik de eerste zou zijn in de afgelopen 5 jaar. De eerste meters waren al overwoekerd door planten en de gaten in het pad maakte het er ook niet aantrekkelijker op. Daarom maar gewoon verder gegaan op highway 9W, een vrij drukke weg met op de meeste stukken gelukkig wel brede 'shoulders', waar ook weet-ik-niet-hoeveel racefietsers gebruik van maken. En deze weg bracht mij ook in New Jersey, staat nummer 15 waar ik doorheen kom. Een paar kilometer verderop kwam ik bij de George Washington Bridge waar ik de Hudson River overging en in één keer in de drukte stond. Maar toen ik de brug opfietste was opeens het besef er ... ik was er ... ik heb het gedaan ... ik heb het gehaald ... ik ben in New York. Op dat moment heb ik hardop gejuicht! even rustig adem gehaald en in het midden van de brug even naar de wolkenkrabbers gekeken. Na de redelijke rust van de afgelopen tijd kwam ik nu op mijn fiets in een miljoenenstad met al zijn drukte, schitterend. Terwijl ik het in de afgelopen 3 maanden zoveel mogelijk heb proberen te ontwijken, vond ik het nu heerlijk om daar te fietsen. Eerst ben ik naar Central Park gegaan en daar doorheen gefietst, daarna slalommen door het drukke verkeer weer richting de Hudson River waar een redelijk goed fietspad langs loopt. Bij het 9/11 Monument geweest, en ook weer weggestuurd omdat je daar niet met je fiets mag komen. Daarna een goed plekje gezocht om een foto te maken van mijn fiets en mijzelf met het Vrijheidsbeeld op de achtergrond, maar die is toch net even te ver weg voor een mooie foto. Toen doorgegaan naar de Brooklyn Bridge, weer even zigzaggend door het verkeer, en de brug opgefietst. Ik moet zeggen, dat vond ik toch wel heel speciaal, waarom nu precies kan ik niet verklaren, maar dat hoeft denk ik ook niet. Ongeveer halverwege uiteraard weer de nodige foto's genomen en laten nemen, en na een momentje van genieten weer de stad in gefietst. Het zijn een paar zinnen, maar alles bij elkaar heb ik een paar uur door de stad gefietst, ik vond het fantastisch. Het voelde goed ... mijn fietsreis is compleet en beëindigd!! Ik heb mijn doel bereikt ... maar belangrijker voor mij was de reis er naar toe!!

Ik vind het ontzettend leuk dat jullie mij op mijn reis hebben gevolgd en wil jullie dan ook bedanken voor de aardige, opbeurende, vriendelijke, leuke en alle andere reacties. Dank!!

In 105 dagen heb ik 6.253,5 kilometer gefietst, heb ik 44.282 hoogtemeters gemaakt, heb ik door Oregon, Idaho, Montana, Wyoming, Colorado, Kansas, Missouri, Illinois, Kentucky, Indiana, Ohio, Michigan, Ontario (Canada), New York, Pennsylvania en New Yersey gefietst, heb ik 3 lekke banden gehad, heb ik 2 keer mijn ketting vervangen, heb ik 4.283 foto's gemaakt, heb ik een aantal stukken overgeslagen, heb ik goede beslissingen genomen, heb ik snipperdagen genomen, heb ik op 1 dag 188,4 kilometer gefietst, heb ik met mijn fiets op 3489 meter hoogte gestaan, heb ik records verbroken, heb ik regen gehad, heb ik sneeuw gehad, heb ik hagel gehad, heb ik het koud gehad, heb ik het warm gehad, heb ik genoten, heb ik stuk gezeten, heb ik doorgezet, heb ik gehuild, heb ik gelachen, heb ik veel leuke mensen ontmoet, heb ik mijn familie in Canada ontmoet, heb ik zo ontzettend veel gezien, heb ik ... heb ik nog zoveel meer, maar bovenal ... heb ik het geluk dat ik dit mocht doen, heb ik het geluk dat Marjon mij die ruimte gunt, heb ik gewoon geluk ...!!

103 & 104/100 Monroe - Nyack en snipperdag

Monroe - Nyack 60,1 km (tot. 6187,9 km) en 789 hm (tot. 43690 hm)
Toen ik vanochtend vertrok stond ik in dubio, want ik had zo'n raar voorgevoel over mijn eigen gemaakte route welke ik op mijn gps had opgeslagen. Zou ik de gok nemen met mijn route door het Harriman State Park, en dan hopen dat ik niet in zo'n situatie zou komen als bij de eerste 2 dagen van mijn tocht? Of ga ik gelijk een alternatief instellen op mijn gps en voor zekerheid gaan, of ga ik het onderweg eventueel aanpassen. Ik heb voor de laatste optie gekozen, omdat ik wel al had gezien dat er enkele alternatieven waren. Toen ik na de eerste wat saaie kilometers enkele hoogtemeters had gemaakt langs een golfbaan en huizen met keurig aangelegde tuinen had ik gehoopt dat ik gelijk een andere route had bedacht. Maar dat kon ik na zo'n 10 kilometer alsnog doen toen ik een afslag moest nemen welke ik in eerste instantie niet zag. Nadat ik een paar keer heen en weer had gereden zag ik een smal wandelpad, en dat was mijn vooraf bedachte route, mijn voorgevoel was dus goed. Gelukkig had ik nu wel wat andere mogelijkheden, een korte route rechtstreeks naar Nyack of één met wat omrijden, maar dan wel over de weg door het Harriman State Park. Mijn keuze was snel gemaakt, het was nog vroeg, de zon scheen heerlijk en het Park zou een mooi gebied zijn. En daar heb ik geen spijt van gehad, wat een schitterende route langs enkele meren, mooie boswegen en met een paar pittige beklimmingen. Het was zo'n 30 kilometer over niet al te drukke weggetjes, slingerend door het bos, waar ik langs verschillende meertjes fietste en na weer een volgende klim een mooi uitzicht had over weer een ander meer. Ik heb dan ook een paar keer even lekker aan de waterkant gezeten, boterhammetje eten, banaantje eten, wat drinken en gewoon genieten van de rust en de natuur. Bij één van de meren zag ik wel dat er gezwommen werd aan een zandstrand, maar dat was aan de andere kant van waar ik stond. Een klein plonsje was met het warme weer wel even lekker geweest. Nadat ik een mooie afdaling had gehad, waarbij ik ook de nodige afkoeling kreeg, kwam ik weer langzaamaan in de bewoonde wereld. En via Thiells en een buitenwijk kwam ik in Haverstraw, waar ik zicht kreeg op de Hudson River. De laatste 10 kilometer voor vandaag waren langs de rivier, grotendeels over een onverhard pad, waar de eekhoorns, muizen en vogels zich rot schrokken toen ik voorbij kwam. Waarschijnlijk omdat er niet veel gebruik van gemaakt wordt, ik ben tot vlak voor Nyack dan ook niemand tegen gekomen. Het pad liep glooiend langs de rivier, met hier en daar behoorlijke gaten en leek het meer op een mountainbike pad. En zonder enige aanwijzing vooraf was het pad opeens afgesloten in verband met werkzaamheden. De enige mogelijkheid was een heel steil paadje omhoog naar de weg, wat voor wandelaars al lastig is om boven te komen. Ik heb geprobeerd om mijn fiets omhoog te duwen, maar dat was lastig door de rotsblokken. Uiteindelijk heb ik mijn fiets maar opgetild en naar boven gesjouwd. Daarna was het nog een paar kilometer door Upper Nyack naar Nyack, waar ik na een klein klimmetje bij mijn slaapplaats voor vannacht aankwam. Na een verfrissende douche ben ik gelijk naar downtown Nyack gegaan, beneden aan de Hudson River, naar de laundromat. Nadat ik mijn was had gedaan en weer op m'n fiets wilde stappen, werd ik aangesproken door een man die buiten op zijn dwarsfluit aan het spelen was terwijl zijn was draaide. Hij vond mijn fiets mooi en zo kwamen we in gesprek. Hij vertelde dat hij 30 jaar geleden de Transamerica trail had gereden met een groep vrienden. Toen ik hem over mijn reis vertelde wilde hij alles weten en zei dat zijn eigen ervaringen weer boven kwamen. Was het zoveelste leuke gesprek! Morgen ga ik mijn laatste snipperdag opmaken en Nyack eens verder bekijken ... en woensdag mijn allereerste rit op deze fietsreis!

Mijn laatste snipperdag in Nyack.
Na een laat ontbijt heb ik voor de laatste keer mijn fiets nog even nagekeken, en nog één keer de ketting gesmeerd voor mijn laatste fietsdag van morgen. Daarna nogmaals de route bekeken, voor de laatste keer alvast mijn fietskleding klaargelegd, voor de laatste keer ...! De laatste keer ... dat waren de gedachten die vandaag regelmatig voorbij kwamen terwijl ik door Nyack liep. Eind van de ochtend ben ik richting Mainstreet Nyack gelopen, een heel leuk dorp wat tegen een heuvelwand is gebouwd. Ondanks dat ik naar beneden liep was het weer zweten, ook nu weer was de luchtvochtigheid zo hoog dat ik bij het minste of geringste de zweetdruppels uit mijn ogen moest vegen. Omdat het leven in het centrum nog een beetje op gang moest komen ben ik eerst naar de Hudson River gelopen. Was nog wel even zoeken om bij het water te komen, want het grootste gedeelte is bewoond of er is een afgesloten haven. Maar toen ik eenmaal een mooi plekje had gevonden, zat ik in een lekker windje en had een vrij uitzicht over de rivier. En dat waren dan ook de momenten waar de gedachten 'de laatste keer' naar boven kwamen en dat ik gedeeltes van de reis nog eens in gedachten voorbij liet komen. Waarschijnlijk als ik thuis ben en mijn eigen blog nog eens ga lezen met de foto's erbij, ik het mij pas echt ga beseffen wat ik allemaal heb gezien en meegemaakt. Ik ben op een gegeven moment toch maar weer gaan wandelen en dat was zeker de moeite waard, want Nyack bleek echt een heel leuk plaatsje te zijn. Met zijn schuine straatjes, mooie en oude huizen, leuke winkeltjes, vond ik het heel relaxed om er rond te lopen. En het is ook zo'n plaatsje, en dan pik ik even een uitspraak van een voor mij bekende Almeerder, "als je daar om komt van de honger, ben je te lui om te eten". Dat is mij in ieder geval niet overkomen, want ik ben enkele keren ergens binnen gaan zitten op plaatsen waar de airco aanstond, en heb het nodige tot mij genomen. Na een paar uur ben ik weer even terug gegaan naar het hotel, even rusten en een schoon t-shirt aangetrokken. En begin van de avond ben ik via een andere weg weer naar het centrum gewandeld om weer wat rond te kijken en om later ook nog even wat te gaan eten. Mocht je ooit in de buurt zijn, bezoek Nyack. Ik ga zo slapen ... en dan morgen ... de laatste dag ... de finish van mijn fietstocht ... NEW YORK CITY!!! Maar dan ... overmorgen ...!!

99 t/m 102/100 Milford - Monroe

Rustdagen in Milford.
De weersvoorspellingen zijn uitgekomen, het heeft anderhalve dag regelmatig behoorlijk geregend en anderhalve dag heeft de zon zich veel laten zien. Maar wanneer het regende bleven de temperaturen goed, dus toen kon ik toch nog lekker buiten zitten op m'n porch en naar de regen kijken. Tussen de regenbuien door was de luchtvochtigheid zo hoog dat ik er weinig voor hoefde te doen om het met straaltjes van mij af te laten lopen. Bij droog weer heb ik Milford zowel op de fiets als lopend bekeken, mijn conclusie; een leuk klein oud gemoedelijk dorp, met mooie tot schitterende panden, beetje toeristisch maar nog niet te erg. Zaterdag ben ik nog wat gaan rondfietsen in de omgeving, en daarna even buiten het centrum naar een groot recreatiegebied gegaan. Daar werd enorm veel gebruik van gemaakt, hele families waren aan het barbecuen, er werd gevoetbald en op een klein stukje kon er gezwommen worden in de Delaware River. Maar daar was het zo druk met kinderen dat ik mijn beurt voorbij heb laten gaan en ben een stukje verderop lekker op mijn handdoek gaan liggen. Heerlijk, goed ingesmeerd, onderuit en ogen dicht! Het waren 3 lekkere dagen ...

Milford - Monroe 66,1 km (tot. 6127,8 km) en 647 hm (tot. 42901 hm)
Na een paar relaxte dagen vond ik het toch wel weer lekker om te gaan fietsen, maar ook vandaag niet al te vroeg begonnen. De eerste 10 kilometer was weer terug naar Port Jervis langs de drukke highway 209. En daar nam ik ook afscheid van de Delaware River welke ik zo'n 150 kilometer heb gevolgd. Even buiten Port Jervis mocht ik gelijk gaan klimmen, het ging geleidelijk, maar het was zo'n 6 kilometer om 250 hoogtemeters te overbruggen. En met de zon die al volop scheen was het weer zweten, en ook genieten. Omdat de route op de klim niet heel interessant was, geen vergezichten door de bebossing en langs de weg was ook weinig te bewonderen, kwamen er steeds gedachten naar boven dat het klimmen bijna gedaan is ... dat mijn fietstocht bijna gedaan is ... dat ik er nu nog van kan genieten ... en dat heb ik dan ook gedaan. Het ging waarschijnlijk daarom ook zo makkelijk dat ik ineens boven was en bij Huckleberry Ridge State Forest aan een lekkere afdaling kon beginnen. Daarna liep de weg wat glooiend, maar werd niet interessanter dacht ik toen. Maar ik bedacht mij ook vrijwel op hetzelfde moment dat ik in de afgelopen drie maanden ook wel verwend ben met honderden schitterende wegen. Even voorbij Slate Hill naar New Hampton veranderde er toch wat, iets meer huizen en op een gegeven moment ook een heel stuk met alleen maar autogarages. En vanaf Goshen heb ik iets meer dan 20 kilometer de Orange Heritage Trail gevolgd tot Monroe. Dit is een geasfalteerd fietspad op een oude spoorlijn, en het is een veel gebruikt fietspad, zeker op zondag en als het mooi weer is, door wandelaars, hardlopers en fietsers ... heel veel fietsers. Na zo'n 8 kilometer kwam ik bij Chester waar nog het oude treinstation staat, en vlak daarachter is de oude Mainstreet met ook nu weer prachtige panden. Op het oude perron heb ik nog even mijn boterhammetje gegeten en gewoon even gezeten en gekeken naar iedereen die langs kwam. In de laatste kilometers naar Monroe liep het fietspad iets omhoog en fietste ik door de bossen heerlijk in de schaduw. Bij Monroe kwam ik bij het Crane Park uit, waarnaast een soort markt was van en voor particulieren werd mij verteld. Ik heb er even rondgekeken, er was van alles te koop, van zelf verbouwde groenten tot zelf gebreide sokken. Zat helaas niets voor mij tussen en ben daarom maar door gefietst naar mijn slaapplaats iets buiten het centrum. Het zijn nu nog maar 2 dagen fietsen ...

96, 97 & 98/100 Binghamton - Hancock - Narrowsburg - Milford

Binghamton - Hancock 83,0 km (tot. 5921,2 km) en 1020 hm (tot. 40390 hm)
Niet verslapen, maar wel laat vertrokken, na half 10 begon ik aan wat ik dacht de 55 kilometer voor vandaag. Omdat ik mijn route gisteren wat heb aangepast, moest ik dat voor vandaag ook doen. Mijn navigatie had er weer een mooie route van gemaakt vandaag, alleen de verkeerde aantal kilometers getoond ...of misschien heb ik gewoon niet goed gekeken. Eerst nog even Mainstreet Binghamton doorgefietst en daarna de brug over de Susquehanna River genomen. Ik heb deze rivier zo'n 40 kilometer gevolgd, alleen ik had gehoopt er iets meer van te zien. De eerste kilometers fietste ik nog door de buitenwijken van Binghamton en daarna werd de rivier afgeschermd door kleine woonwijken en bedrijventerreinen bij Fivemile Point en Conklin. En de bedrijven waren alleen maar autosloperijen en custom build autogarages, met een aantal mooie exemplaren voor de deur. Even voorbij Corbettsville fietste ik Pennsylvania binnen, het werd ook wat groener en ook wat heuvelachtiger tot aan Hallstead, waar ik de rivier ook weer over ging. Nog heel even in Hallstead gekeken, aan de gebouwen is te zien dat het in een ver verleden welvarend is geweest, maar het is nu vergane glorie. De weg liep slingerend langs de rivier, maar waar nog steeds weinig van te zien was, ik zag alleen maar bomen. Bij Oakland, waar de crisis zo te zien ook heel hard heeft toegeslagen, ging ik voor de laatste keer de rivier over. Bij Lanesboro liet ik de rivier achter mij en vanaf daar begonnen ook de serieuzere beklimmingen. Waar ik tot aan Lanesboro nog regelmatig wat huizen tegen kwam werd het daarna steeds minder. Maar bij één van de enkele huizen kreeg ik weer eens een paar honden achter mij aan. Omdat dat al enige tijd geleden was, had ik mijn bear-spray in één van mijn tassen zitten, maar de Gatorade uit m'n bidon was ook deze keer voldoende. De volgende twee beklimmingen bij Starrucca en Starlight waren echt pittig, en dat in een heerlijk zonnetje zorgde ervoor dat de zweetdruppels in straaltjes van mij afliepen. In de afdalingen heb ik het redelijk rustig aan gedaan, want er zaten hier en daar behoorlijke gaten in de weg, welke ik soms met moeite heb kunnen ontwijken. Het laatste stuk was op een vrij drukke weg, en vlak voor Hancock moest ik de brug over de Delaware River over. En deze rivier ga ik de komende dagen volgen, hopelijk krijg ik hier meer van te zien.
PS. Intussen en-passant ook de 40.000 hoogtemeters gepasseerd!

Hancock - Narrowsburg 67,4 km (tot. 5988,6 km) en 1078 hm (tot. 41468 hm)
Ook vanochtend weer laat vertrokken en niet helemaal wetende wat mij te wachten zou staan, behalve dan het aantal kilometers, want daar had ik nu goed naar gekeken. Nadat ik bij McDonald's een ontbijtje had genomen, wat de eerste maar ook gelijk de laatste keer was, kon ik gelijk aan een klein klimmetje beginnen naar 'downtown' Hancock, één straat met een paar winkeltjes. Daar nog even wat extra drinken gekocht, want ook vandaag zouden de temperaturen weer behoorlijk gaan oplopen. Ik was er helemaal klaar voor, een heerlijk dagje fietsen langs de Delaware River. Zal het gelijk maar vertellen, ik heb de rivier in het begin, midden en einde van de route even gezien en verder af en toe een glimp door de bomen. Maar desalniettemin was het weer een prachtige rit, door de bossen over highway 97, een geliefde weg van veel motorrijders. De kronkelige weg en de hoogteverschillen waren voor de voornamelijk Harley Davindson's een ideaal parcours. Toen ik in het begin al de vele motoren zag wist ik dat het een zware dag vol beklimmingen zou worden. En na een kilometer of 4-5 begon het al gelijk, niet de zwaarste, maar wel de beklimming met het meeste hoogteverschil van vandaag. En binnen enkele minuten was ik zo enorm aan het zweten dat de zonnebrand op mijn ingesmeerde voorhoofd heerlijk in mijn ogen liep. De zonnebrand was er op een gegeven moment wel af, maar het zweten is niet opgehouden door de warmte en de vele beklimmingen. Maar bij de afdaling naar Long Eddy kon ik weer wat opdrogen, want bij snelheden boven de 60 km p/u gaat dat wel. Ik kreeg daarna nog wat heuvels naar Hankins en Callicoon, maar deze waren niet zo hoog en steil. Voordat ik aan de volgende pittige beklimming ben begonnen heb ik in Callicoon nog even wat energie getankt door middel van een BLT-wrap. Had liever een groot bord pasta genomen, maar dat was helaas niet te verkrijgen. Gevuld en voldaan weer op de fiets gestapt en ik kreeg een paar kilometer verder, op een mooi punt, de rivier weer te zien. Daar moest ik natuurlijk een aantal foto's van nemen, en dat moment kon ik ook gelijk even gebruiken om te drinken en de benen weer te ontspannen. Alhoewel ik moet zeggen dat mijn benen het nog steeds prima doen. In de ongeveer 30 kilometer naar Narrowsburg was er geen moment rust meer, het was alleen nog maar klimmen en dalen. En gelukkig had ik voldoende te drinken bij mij, want ik ben niets meer tegenkomen. Het waren alleen nog bossen, heuvels en motoren wat ik te zien kreeg. Ondanks dat het een zware rit was, kwam ik wel mooi op tijd in Narrowsburg aan om gedoucht en wel getuige te zijn van de '4th of July Parade'. Leuk om te zien hoe dat in zo'n klein dorp gevierd wordt en 's avonds met hier en daar wat vuurwerk wordt afgesloten.

Narrowsburg - Milford 73,1 km (tot. 6061,7 km) en 786 hm (tot. 42254 hm)
Om bij het einde van vandaag te beginnen, ik ben de 6.000 kilometer grens gepasseerd!! Yeahhhh!! Gisteravond had ik bedacht dat ik nog wel een nacht op deze plek wilde blijven, er zit een restaurant bij en een mooi terras met uitzicht. Ik heb nog een paar 'snipperdagen', en daar wilde ik er wel één van opmaken hier. Alleen wat ik toen nog niet wist was dat het gesloten zou zijn deze dagen. Dan maar mijn oorspronkelijke plan naar Port Jervis, en onderweg maar eens kijken of er nog iets leuks aan de rivier zou zijn. Ik mocht in ieder geval gelijk beginnen met een paar pittige beklimmingen, van rustig warmdraaien was geen sprake. Maar de zon zorgde er ook wel voor dat ik warm werd, want in de ochtend was de temperatuur al zeer aangenaam. De eerste 18 kilometer heb ik de Delaware River niet gezien en waren het alleen maar heuvels, auto's en naaldbomen. Maar vlak voor Lackawaxen kon ik de rivier beneden in het dal zien stromen en mocht ik ook gelijk daar naartoe gaan afdalen. In Lackawaxen ben ik gaan ontbijten, moest daarvoor eerst de rivier via een oude smalle brug over en kwam ook gelijk weer in Pennsylvania. Ik heb daar eens gevraagd of zij een leuke plek wisten aan het water. Ja, even verderop wat verscholen staat een leuk klein hotelletje aan het water vertelde ze. Ondanks dat ik pas zo'n 20 kilometer had gefietst, ben ik er toch even gaan vragen. Helemaal vol, en ik snap wel waarom, wat een mooie plek. Daarna was het wat klimmen en dalen door de bossen naar Barryville en een aantal kilometer verderop Pond Eddy, waar ik alleen bij deze plaatsjes dicht bij de rivier kwam. Bij Pond Eddy ben ik nog even wat gaan eten en veel drinken, want ook vandaag heb ik wel 3-4 liter gedronken. Daar kwam ik in gesprek met een man die daar zijn biertje in de bruine zak zat te drinken. Ook hem nog eens gevraagd, maar hij wist mij één hotel in Port Jervis te noemen, welke ik ook al kende, en een aantal buiten het centrum aan de snelweg. De route daar naartoe was prachtig, nadat ik eerst een paar kilometer moest klimmen, liep de weg slingerd langs een bergwand aan de ene kant en een steile afgrond aan de andere kant. Tot dan toe waren er niet heel veel fotomomenten geweest, maar het vrije uitzicht van bovenaf over de rivier was schitterend en goed voor de nodige foto's. Toen ik daarna bij het hotel in Port Jervis aankwam, zat dezelfde man van Pond Eddy er ook en weer aan een biertje. Hij vertelde daar net dat hij een fietser uit Nederland was tegengekomen die misschien eind van de middag bij hun zou komen voor een slaapplaats. Het was even gezellig en ik had daar wel willen overnachten, maar ook daar kreeg ik te horen dat het helemaal volgeboekt was. Van alle kanten werden er suggesties gedaan voor een slaapplek, ze hebben voor mij gebeld en uiteindelijk kwam de barkeepster met iets. Het was 12 kilometer verderop, maar wel een mooie plek en een leukere plek dan Pont Jervis zei ze. En ze heeft gelijk, ik had via de telefoon voor 2 nachten geboekt en toen ik hier kwam heb ik er 2 bijgedaan. Ik zit op loopafstand van Milford, op een kleinschalig complex met geschakelde huisjes en kan lekker op m'n 'porch' de binnentuin bekijken. Denk dat ik het wel ga uithouden, en nu maar hopen dat de weersvoorspellingen niet kloppen ...

94 & 95/100 Rustdag en Cortland - Binghamton

Een extra dag in Cortland.
Gisteren had ik al besloten om een dag langer in Cortland te blijven, niet dat ik al weer een rustdag nodig had, maar de voorspellingen voor vandaag waren hevige regen, onweer en bliksem. Nou, dat is uitgekomen! Toen ik vanochtend weer veel te vroeg wakker werd regende het al behoorlijk. De hele dag was het afwisselend enorme wolkbreuken met onweer en bliksem en een uur later scheen de zon weer. Er is zoveel water naar beneden gekomen dat ik op m'n telefoon zelfs USA-alert noodwaarschuwingen kreeg; Flash Flood Warning this area, avoid flood areas, check local media. Ook op de tv werden er tekstberichten uitgezonden met meldingen dat er levensgevaarlijke situaties in deze regio waren door grondverschuivingen en ondergelopen wegen. Ben benieuwd of ik er morgen nog iets van zal zien of merken. Maar tussen de buien door ben ik nog even naar de kapper geweest, en kan ik er weer 4 weken mee door. Op een later zonnig moment nog even rondgewandeld en wat gegeten, en net niet droog in het hotel teruggekomen. Maar als het niet regende was het zweten, want de luchtvochtigheid was zo hoog dat ik mijn t-shirt niet droog hield als ik gewoon rondliep. Daarom heb ik veel binnen gezeten, airconditioning aan, boek gelezen op m'n tablet, alvast wat gaan selecteren van de ruim 4000 foto's die ik in de afgelopen drie maanden heb genomen en af en toe even kijken of ik weer naar buiten kon. Morgen wordt het beter ...

Cortland - Binghamton 76,4 km (tot. 5838,2 km) en 657 hm (tot. 39370 hm)
Het is niet te geloven ... maar ik heb mij verslapen vanochtend ... ik heb m'n alarm uitgezet en ben lekker verder gaan slapen. Ik wilde eigenlijk lekker vroeg op weg gaan om zo lang mogelijk te genieten van het mooie weer. Op zich viel het nog wel mee, ik stapte even na 9 uur op en heb de hele dag in de zon met een enkel wolkje gefietst. Na een paar kilometer had ik Cortland achter mij gelaten en kwam bij de Tioughnioga River, en deze heb ik zo'n 35 kilometer gevolgd. En bij de rivier fietste ik ook het bosgebied in, na ongeveer 10 kilometer even een flink klimmetje, maar daarna veel kilometers licht glooiend. Tot aan Blodgett Mills reed ik nog een beetje in de bewoonde wereld, daarna kwam ik op een onverharde weg langs de rivier, een spoorlijn en een enkel huis. Ik denk dat het een kilometer of 15 is geweest, geen enkele auto gehoord of gezien, alleen de geluiden uit de natuur, schitterend! Toen ik daarna op highway 11 kwam reed ik naar Marathon, ik heb het vaker gezegd, maar ook nu weer zo'n leuk klein plaatsje met een aantal mooie oude gebouwen. Nadat ik daar nog even heb rondgekeken ben ik verder gegaan op de rustige highway richting Lisle. Daar had ik gedacht om wat te gaan eten, maar daar was alles gesloten, niet dat er veel was trouwens. Toen ik aan een man die voor zijn huis aan de koffie zat vroeg waar ik wat kon drinken en eten, bood hij mij koffie aan. Hij vertelde dat ik een paar kilometer verder in Whitney Point voldoende keus had om te eten. Mijn keuze is gevallen op een lokaal etablissement in plaats van één van de grote fastfood restaurants, alwaar ik een overheerlijke BLT-wrap heb gegeten. En in Whitney Point heb ik ook mijn route wat veranderd, want Binghamton stond eigenlijk niet op het programma. Ik heb een kleine omweg ingebouwd en daardoor wordt het morgen iets anders, maar daarna kom ik weer op mijn vooraf geplande route, tenzij ik weer wat bedenk natuurlijk. Deze omweg door de bossen leverde wel een paar zeer pittige beklimmingen op bij East Maine, en waar ik er bij één moest afstappen en mijn fiets omhoog kon duwen. Maar wat het ook bracht waren schitterende vergezichten over de bossen, ik ben dan ook diverse keren gestopt om foto's te nemen en te genieten van de omgeving. En na een beklimming krijg je ook een afdaling, en het was een mooie slingerende weg naar highway 69. Dit was een vrij drukke 4-baans weg naar Johnson City, een voorstadje van Binghamton. In Binghamton heb ik snel een slaapplek gevonden in het centrum, waar het op zondagmiddag niet echt druk was. Nadat ik m'n spullen had uitgepakt en een douche had genomen ben ik downtown Binghamton eens gaan bekijken. Zoals gezegd, het was er erg rustig en bijna alle winkels waren gesloten. Maar ook hier heb ik de, in mijn ogen, mooie oude gebouwen bekeken en heb langs de Susquehanna River en de Chenango River gewandeld welke in Binghamton bij elkaar komen. Aan het hoogstaande water in deze rivieren kon je wel zien dat er behoorlijk wat regen is gevallen. Onderweg kon ik ook wel zien dat het gisteren veel geregend had, maar meer ook niet, geen ondergelopen of afgesloten wegen tegengekomen. Maar nu ik het toch weer over regen heb ... tijdens mijn wandeling door het centrum begon het te regenen, grote druppels zorgde ervoor dat ik in no-time nat was en dat ik mijn wandeling maar heb beëindigd. Maar deze dag gaat de boeken in als een mooie zonnige fietsdag, met een prachtige route waar ik van genoten heb!

91, 92 & 93/100 Newark - Auburn - rustdag - Cortland

Newark - Auburn 63,9 km (tot. 5702,4 km) en 412 hm (tot. 37809 hm)
Voordat ik weer verder langs het Erie Canal ben gegaan, heb ik nog even door Newark gefietst. Een kleine hoofdstraat waar niet heel veel te zien was, maar wel veel kerken, ik telde er sowieso al zes en allemaal bij elkaar. Hier zag ik er wel erg veel op een kleine oppervlakte, maar ik heb in bijna elke plaats waar ik ben geweest meerdere kerken gezien, ongeacht hoe groot de plaats was. Nadat ik het gezien had ben ik verder gegaan langs het kanaal tot aan Lyons, zo'n 10 kilometer verderop. Dat waren ook de laatste kilometers langs het Erie Canal en ook nu weer mooie kilometers. Grotendeels over een onverhard pad met aan de ene kant het kanaal en bossen aan de andere kant. Ook in Lyons ben wat rond gaan fietsen, de oude gebouwen bekeken, en 'oud' in de zin van ouderdom, maar ook 'oud' in de zin van dichtgetimmerd. En ook Lyons heeft nog zo'n mooi oud Court House, ik heb er al vele gezien in de afgelopen drie maanden, maar ik blijf het mooi vinden. De afgelopen dagen langs het kanaal was de weg zo goed als vlak, maar dat ging richting Clyde al wat veranderen naar licht glooiend. Ik kreeg ook weer wat meer landbouwgrond te zien tussen de bossen door, uiteraard met maïsvelden, heel Amerika staat er vol mee. Nadat ik in Clyde nog even wat gegeten had, kwamen aan de strakblauwe hemel de eerste wolken opzetten. Ik had gehoopt er vandaag niets over te hoeven zeggen, maar helaas even later ook weer wat druppels. Het waren er gelukkig maar een paar, maar de voorspellingen voor vandaag waren; droog en veel zon! Ondanks de bewolking was de route schitterend, weer wat klimmetjes met wat zweetdruppels als gevolg, mooie vergezichten en hele rustige binnenwegen. Ik kwam nog door een paar hele kleine plaatsjes, Savannah en Montezuma en ik kwam hier en daar nog langs een boerderij, verder was er niets. Dat was lekker fietsen, ik hoorde alleen de vogeltjes fluiten, heerlijk! En dat fietsen ging zo lekker, dat ik al begin van de middag in Auburn aankwam. Precies op tijd, want ik was er nog maar net toen het serieus begon te regenen. Ik kon vrij snel een restaurant in om niet helemaal drijfnat te worden. Nadat ik later droog bij mijn slaapplaats voor vannacht was gearriveerd en een lekkere douche had genomen kon ik even later toch nog een rondje wandelen door Auburn. Ik wilde dat niet te lang doen, want anders zou ik morgen niets te doen hebben op mijn extra dag in deze plaats.

Rustdag in Auburn.
Vandaag is grotendeels verregend, waardoor ik noodgedwongen het grootste gedeelte van de dag binnen ben gebleven. Maar dat gaf mij wel de gelegenheid om de door mijzelf gemaakte route naar New York nog maar eens te bekijken. Langs welke plaatsen kom ik, is daar wat te zien en of te doen, is het de moeite waard om er een extra dag te blijven, of zal ik de route iets aanpassen hier en daar. Doordat ik ruim voor op mijn schema lig hoef ik geen al te grote afstanden te rijden en kan ik ook nog enkele "rust" dagen inplannen. Ik denk dat ik er wel uit ben, en de komende dagen zal ik het gaan meemaken. Daarna ook nog even mijn fiets nagekeken, maar daar was ik zo mee klaar, want er mankeert niets aan en fietst nog als een zonnetje! En hopelijk ook nog eens een aantal dagen achterelkaar in het zonnetje! Einde van de middag werd het dan toch nog droog en ben ik toch nog even naar buiten geweest, gewoon lekker een frisse neus gehaald.

Auburn - Cortland 59,4 km (tot. 5761,8 km) en 904 hm hm (tot. 38713 hm)
Het was wat moeilijk op gang komen vanochtend, even wat langer blijven liggen nadat de wekker was gegaan en iets meer tijd genomen voor het ontbijt. Daarom was het even na 9 uur dat ik met een lekker zonnetje op m'n fiets stapte. Maar voordat ik Auburn uit was kon ik mijn regenjas al weer tevoorschijn halen. Het regende niet heel hard, de temperatuur bleef rond de 25°C en het klimmen was al begonnen. En door m'n regenjas werd ik niet nat van de regen, maar wel door de zweetdruppels op m'n rug en voorhoofd. Inmiddels was ik in de heuvels en werd het echt genieten van de omgeving, met nog meer maïsvelden, veel grasland en bosgebieden. Het regenen was gelukkig gestopt, nog wel wat lichte bewolking maar de zon was geregeld te zien. Na ongeveer 16 kilometer kwam ik bij Owasco, een boerendorp met zo'n 3500 inwoners verspreid over een heel groot gebied, daar heb ik bij de lokale kruidenier even een stop gemaakt. Toen ik daar aan de koffie zat raakte ik in gesprek met de twee dames die daar werken. Ze vroegen waarom ik in Owasco was, omdat er zelden mensen van buiten daar komen. Nadat ik had verteld over mijn fietsreis wilden ze gelijk met mij op de foto, en zo geschiedde. Daarna weer verder door dit mooie gebied, wat het Finger Lakes District heet. Het is een groot gebied met 8 langwerpige meren evenredig aan elkaar. Maar helaas kwam er ook weer donkere bewolking achter mij aan, en even later begon het ook weer te regenen. Dat vond ik nog niet eens zo erg, een beetje afkoeling was wel lekker, maar het begon ook te onweren en dat vond ik toch wat minder. Gelukkig zette het niet door en kon ik rustig aan verder fietsen, foto's maken en om mij heen kijken. Nou ja .. rustig .. het bleef vanaf dat moment af en aan regenen en onweren en dan weer een vaag zonnetje. Bij Sempronius ben ik gewoon doorgefietst, had eigenlijk ook niet het idee dat daar veel te zien was, maar ik wilde ook niet al te laat in de middag in Cortland aankomen. Ook de verdere weg naar Homer was het heuvel op heuvel af, zweet van mijn voorhoofd vegen, af en toe even stoppen om rond te kijken en genieten. Tot nu toe ben ik zeer tevreden over mijn zelfgemaakte route. Vlak voor Homer vroeg een man die ik passeerde of ik een regenpak bij mij had en wees achter mij, bijna zwarte bewolking en lichtflitsen. Het was nog ongeveer 15 kilometer, maar gelukkig was het nog voornamelijk heuvel af. Homer heb ik ook gelaten voor wat het was, ik weet niet precies wat ik gemist heb maar het leek mij wel een leuk dorpje. Aan de rand van Cortland begon het weer hard te regenen, ik heb nog even geschuild bij één van de hotels die daar zijn. Ik heb nog getwijfeld of ik daar naar binnen zou gaan, maar daar was verder niets te zien of te doen. Ik heb m'n regenjas maar weer aangetrokken en ben naar Mainstreet Cortland gefietst en heb daar om de hoek een slaapplaats gevonden. Toen ik mij had geïnstalleerd, een douche had genomen en droge kleding had aangetrokken, ben ik een paar blokken verderop mijn was gedaan. Daarna ben ik even een broodje gaan eten, en toen ik daar mee bezig was begon het écht te regenen. Het ging hard waaien en het kwam met bakken uit de lucht, de straten stonden in no-time blank. En zoals het de hele dag al gaat, na een kwartier scheen de zon weer. De voorspellingen voor morgen zijn nog slechter, maar vanaf zondag ga ik het meemaken, droog en boven de 25°C. Niet dat ik een vrije dag nodig heb, maar ik ga deze morgen toch nemen en vanaf zondag van alleen nog maar mooi weer genieten ...!?

89 & 90/100 Brockport - Fairport - Newark

Brockport - Fairport 70,3 km (tot. 5597,3 km) en 167 hm (tot. 37298 hm)
Wat lekker ... doe ik vanochtend de gordijnen open en de zon schijnt recht in mijn gezicht. Na een karig ontbijt in het hotel heb ik dat in Brockport nog maar even overgedaan. Daarna mocht ik weer verder op het fietspad langs het Erie Canal, en het was weer zeer relaxed fietsen. Ook vandaag weer wind in de rug, het zonnetje scheen nog lekker en geen verkeer. Het was niet zo dat er veel fotomomenten waren, maar het was genieten van de stilte. Via Adams Basin kwam ik bij Spencerport, één van de meerdere leuke kleine plaatsjes langs het kanaal. Ik heb daar nog even een rondje door het kleine centrum gefietst en een kwartier gewacht totdat de oude ophaalbrug weer ging zakken. Inmiddels had de bewolking de overhand genomen en de zon was nog nauwelijks te zien. Het begon ook wat harder te waaien en de temperatuur daalde, en niet veel later de eerste druppels. Op dat moment bleef het bij een paar druppels, maar het bleef dreigend met de donkere bewolking. Inmiddels kwam ik in de buurt van Rochester, wat een vrij grote plaats is, maar waar ik omheen ben gegaan. Dat was wel een minder gedeelte van de route, veel industrie en oude dichtgetimmerde gebouwen. Toen ik daar net voorbij was begon het toch echt te regenen, het was maar kort, maar voldoende om nat te worden. Maar even later scheen de zon weer en kon ik weer wat opdrogen, en zo ging het de rest van de rit door. Op het moment dat ik in Pittsford was, waar ik het kleine centrum aan het bekijken was, begon het weer behoorlijk te regenen. Ik fietste toevallig net voorbij een restaurant, die heb dan ook maar even een bezoek gebracht. En niet veel later fietste ik in het zonnetje weer verder richting Fairport, en daar kwam ik nog enkele andere fietsers tegen waar ik nog een tijdje mee heb staan praten. Nadat ik Fairport nog kort heb bekeken ben ik richting mijn slaapplaats gefietst welke een paar kilometer buiten het dorp ligt. Via een fietspad door het bos kwam ik vlakbij het hotel, alleen fietste ik in eerste instantie de verkeerde kant op. Uiteindelijk toch gevonden en een half uur later begon het hevig te onweren en kwam het met bakken uit de lucht. Ik vond het prachtig ... want wat nu valt kan morgen niet meer vallen ... !

Fairport - Newark 41,2 km (tot. 5638,5 km) en 99 hm (tot. 37397 hm)
Over vandaag kan ik vrij kort zijn, onweer en regen zorgde ervoor dat ik weinig kilometers heb gemaakt. Toen ik vanochtend vrij laat vertrok was het zwaar bewolkt en zelfs een beetje fris, mijn windjack moest er weer een keer aan te pas komen. De eerste paar kilometers waren dezelfde als waar ik gisteren mee ben geëindigd, door een bos en nu náár het Erie Canal. De wind is mij nog steeds gunstig gestemd, het was niet heel hard vandaag maar wel in de rug. Het fietspad langs het kanaal blijft heel mooi, sommige stukken dicht langs het water en gedeeltes over vrij smalle paden omringd door bomen. Het was jammer dat de regen en het onweer de dag een beetje hebben bepaald, wat ten koste ging van het kunnen genieten van de route. Want al vrij snel voelde ik de eerste regendruppels, maar omhoog kijkend had ik de hoop dat het vrij snel overging. Even later probeerde de zon er doorheen te komen, wat ook vrij kort lukte. Maar bij Macedon moest ik toch echt gaan schuilen, ik had het geluk toen het behoorlijk los ging ik dat onder een brug kon doen. Toen het even later weer bijna droog was ben ik met m'n regenjas aan weer verder gegaan. En dat ging over een mooi gedeelte door een bos met wat kleine hoogteverschillen en smalle paden. Vlak voor Palmyra kwam ik bij een mooi park en een oud gemaal wat ik nog even heb bekeken. Nadat ik aan de andere kant van het kanaal in het centrum van Palmyra was geweest begon het weer te regenen. Ik moet zeggen dat ik elke keer wel wat tegenkwam waar ik kon schuilen, deze keer een klein eettentje net buiten het dorp. Dat werd gerund door twee vriendelijke dames die mij graag wilde helpen om een goede slaapplaats te zoeken, ze betrokken zelfs enkele klanten erbij. Het broodje kip en de koffie smaakte lekker, en toen de zon weer scheen ben ik zonder te weten waar ik ging slapen verder gegaan. Maar zoals het de hele ochtend al ging, begon het wéér te regenen maar nu ook met onweer erbij. Op dat moment was ik het wel even zat en ben stevig doorgefietst naar Newark. Toen ik daar aankwam was het eerste wat ik zag een hotel en even later toch ook weer de zon. Het was pas 1 uur en ik had pas iets meer dan 40 kilometer gefietst, wat te doen ...! Ik heb nog even geïnformeerd bij de Chamber of Commerce, een VVV-kantoor, maar de aardige dame kon mij niet veel vertellen over de slaapmogelijkheden in de volgende dorpen. Ze kon me wel vertellen dat het weer nog slechter zou worden in de loop van de middag, maar ook dat het morgen een mooie dag zou worden. Ik ben even snel de afstanden van mijn route gaan berekenen en mijn keuze was gemaakt ... ik blijf in Newark. En de dame had gelijk ... ik kwam net terug van de laundromat ... ging even geld pinnen bij een tankstation ... opeens hevig onweer ... de hemel brak open ... en de straten stonden in no-time blank! Newark is niet heel groot en dat ga ik dus morgen maar in het zonnetje bekijken ...

87 & 88/100 Niagara Falls - Lockport - Brockport

Niagara Falls - Lockport 51,4 km (tot. 5446,4 km) en 318 hm (tot. 36999 hm)
Na regen komt zonneschijn, en zo was het vanochtend ook weer. Mijn laatste minuten in Canada met een strak blauwe lucht en een lekker zonnetje. Maar voordat ik de brug over de Niagara River naar Amerika ben over gegaan heb ik de watervallen nog eenmaal vanaf de Canadese kant bekeken. Als de zon er op schijnt ziet het er weer anders uit, daarom toch weer een paar foto's genomen. Ik had al gezien dat er een gedeelte van de weg was afgezet, en dat bleek voor een sponsor fietstocht te zijn, een rondje vanaf Buffalo via Canada naar de Niagara Falls en via Amerika weer terug. Omdat ik in het begin ook die kant op moest kon ik gebruik maken van de vrije baan. Bij de grensovergang op de brug heb ik toch maar even aangegeven dat ik geen deelnemer was van de tocht en mijn paspoort laten zien. Ik kreeg weer diverse vragen van de douanier, waar ik was begonnen met fietsen in Canada, wanneer ik Canada was binnengekomen en waar ik naartoe ga. Toen ik de beste man vertelde waar ik was begonnen en waar ik naar toe ga kreeg ik een verbaasde blik te zien en mocht verder. Maar voordat ik verder ben gegaan heb ik eerst de watervallen vanaf de Amerikaanse kant bekeken, en ook daar vandaan zijn ze groots en indrukwekkend. Uiteraard is ook daar aan de toerist gedacht, maar van wat ik gezien heb lijkt het minder op een kermis. Toen ik voldoende had gezien ben ik terug gegaan naar de grensovergang, want daar vandaan ging de sponsor fietstocht onder begeleiding van enkele politieauto's precies mijn kant op. Dus ik mocht onder begeleiding van de politie, over een voor auto's afgezet gedeelte van de weg, waar vrijwilligers met vlaggetjes de richting aangaven en waar diverse mensen langs de weg onder andere mij aan het toejuichen waren, mijn eerste kilometers weer in Amerika maken. Prachtig toch! Nadat we een gedeelte door de drukte van de stad hadden gehad kwamen we langs het water bij de Niagara Scenic Parkway te rijden. Na nog enkele toejuichingen in ontvangst te hebben genomen ben ik mijn eigen weg op gegaan naar Lockport. Het waren een aantal lange rechte wegen waar voldoende te zien was, niet dat het echt fotomomenten waren, maar het fietste wel lekker. Toen ik begin van de middag in downtown Lockport aankwam, was er een braderie in volle gang. Het bleek een 2-daags gebeuren te zijn werd mij verteld toen ik in een restaurant mijn broodje zat te eten. Toen de vriendelijke dames hoorden dat het mijn bedoeling was om naar Medina te fietsen en daar te willen overnachten, vertelde zij dat het hotel daar niet meer open is. Okay ... bedankt voor de info, maar nu ... Albion, de plaats daarna vond ik te ver voor vandaag. Daarom was de keuze snel gemaakt, het is nog wel wat vroeg, maar ik blijf in Lockport, ga een slaapplaats zoeken en daarna de braderie eens bekijken. Ik heb nog genoeg dagen om in New York te komen en het is nog lekker weer om even over de braderie te lopen en Lockport te bekijken. Zo gezegd, zo gedaan ... maar het is niet te geloven ... ik was een kwartiertje in het centrum ... de lucht gaat betrekken ... het gaat waaien ... ik zo snel mogelijk terug naar het hotel ... ben net binnen ... onweer en hevige regen!! Dit heeft tot begin van de avond geduurd, daarom morgen maar weer een poging wagen.

Lockport - Brockport 80,6 km (tot. 5527,0 km) en 132 hm (37131 hm)
Omdat ik geen hele grote afstanden meer hoef te rijden kan ik het rustig aandoen, wat later opstaan en de tijd nemen om te ontbijten. Toen ik aan m'n ontbijt zat kon ik zien dat ze de braderie nog aan het opbouwen waren en dat het feestgedruis in Lockport ook nog wel even op zich liet wachten. Ik wilde daar niet op wachten en ben dan toch maar opgestapt. Bij de sluis van Lockport kwam ik op het onverharde fietspad langs de Erie Canal, en ik mocht daar de hele dag van genieten. De zon scheen heerlijk, wind mee, een prima onverharde fietspad, geen autoverkeer en langs een mooi slingerend kanaal, ik had geen andere wensen. En het was heerlijk rustig fietsen, op een paar andere fietsers, enkele wandelaars en diverse vissers na. Via wat kleine plaatsjes kwam ik in Medina waar ik even ben gaan kijken. Maar daar kon je in Mainstreet een kogel afschieten zonder iemand te raken, de zondag moest daar nog op gang komen. Nog even rondgefietst en de mooie gebouwen bekeken, maar toch verder gegaan langs het kanaal. Net buiten Medina was er nog een waterval, maar na de Niagara Falls stelde dit niet veel voor. En via Knowlesville en Eagle Harbor kwam ik langs een heel groot gevangeniscomplex bij Albion. Ook daar heb ik de mooie gebouwen bekeken en ook gelijk maar wat gegeten bij het buurtcafé. Toen ik daarna weer opstapte was er bewolking en dat zag er wat donker uit. Niet veel later, toen ik weer langs het kanaal fietste en net een foto aan het nemen was, begon het te onweren. Gelukkig bleef het wel droog, maar het zag er allemaal wel dreigend uit en ik had het idee dat ik het niet droog zou houden. Het begon ook steeds harder te waaien, maar wel voor mij de goede kant op, en de temperatuur daalde voelbaar. Ik heb dan ook maar gebruik gemaakt van de wind en even flink doorgefietst. En via Hulberton en Holley kwam ik bij Brockport, en wat denk je ... de zon ging weer volop schijnen! Brockport lijkt veel op de voorgaande plaatsjes, alleen iets groter en iets meer leven op straat. Helaas is er in het centrum geen mogelijkheid om te slapen en zit ik er daarom een paar kilometer buiten. Omdat ik nog wat kleding moest wassen ben ik na het inchecken in het hotel toch nog even het centrum in gegaan en naar de lokale laundromat. Maar of de duvel er mee speelt ... net als gisteren ... weer donkere bewolking en harde wind ... en net als ik weer in het hotel ben begint het behoorlijk te regenen. Ook nu morgen maar weer verder kijken ...