Rustdag in Baker City.
Mijn rustdag was een echte rustige dag, beetje uitgeslapen, mijn kleding in de wasmachine gedaan, ontbijtje genomen, kleding in de droger gedaan en weer even gaan liggen. Tegen de middag toch richting Mainstreet gelopen, een lekkere wandeling met af en toe een zichtbare zon. Baker City is een klein stadje, één straat met wat winkels en veel eetgelegenheden. Na de Mainstreet drie keer heen en weer te hebben gelopen was het weer tijd om een burger te gaan eten, inclusief een lekkere salade voor de broodnodige vitamines. De terugweg door zo'n typisch Amerikaanse woonwijk genomen, allemaal vrijstaande huizen van hout in diverse kleuren. De één keurig onderhouden en de ander met een hoop schroot in de tuin. En wat mij zo rondlopend nu ook weer opviel is dat het verkeer zo rustig rijdt, keurig stopt voor een stopstreep, ook als er in geen velden of wegen ander verkeer is te zien en voetgangers altijd voor laten gaan. Na een paar uur was ik weer terug in het hotel en heb de rit van morgen en de komende dagen ongeveer berekend, daarbij rekening houdend met wat er op de route aan overnachtingsmogelijkheden en eetgelegenheden ligt. Want ook de komende dagen blijft de tent nog ingepakt, de vooruitzichten zijn dat de temperaturen 's nachts nog op of onder het vriespunt blijven, en het moet wel leuk blijven natuurlijk. Na dat gedaan te hebben was het tijd voor een korte power-nap om daarna mijn fiets nog eens helemaal na te kijken, alleen de ketting even gesmeerd .... en klaar voor morgen. Na de laatste maaltijd van de dag weer lekker onderuit, de benen sparen noemen ze dat, of gewoon even lekker lui zijn, hoe dan ook .... het was lekker!

Baker City - Halfway, 86,8 km (tot. 1266,9) en 780 hm (tot. 10605 hm)
Deze rit bracht mij weer in een totaal ander landschap, heuvels en bergen vol met heidevelden zover ik kon zien en de Hells Canyon. Het is niet dat het nóg mooier wordt, maar weer anders mooi. Ik reed Baker City uit om de hele dag highway 86 te volgen welke begon met een lichte korte klim, na die heuvel had ik een weids uitzicht en één lange rechte weg voor mij. En dat in combinatie met in de verte de besneeuwde bergen was dat een schitterend plaatje. Na ongeveer 30 kilometer komen highway 86 en Powder River samen en begint de Hells Canyon. Een kilometers lange kloof die al slingerend en glooiend doorloopt tot bijna in Richland. Ik vond dit weer een aparte ervaring om doorheen te fietsen, op sommige stukken een smalle doorgang met aan beide zijden grote rotspartijen èn waar ik het ene moment naast de snelstromende rivier fiets en even verderop stroomt deze meters onder mij. Een paar kilometer voor Richland reed ik de kloof uit en met een lekkere afdaling, met weer het uitzicht op vele honderden koeien op de hellingen, reed ik het dorp in. Ik had er toen zo'n 60 kilometer meter opzitten en was toe aan koffie en iets te eten. Gelukkig was het enige restaurant van het dorp toch open, want in verband met Pasen was er verder niets open of te beleven. Behalve dat ik door mister Patterson wordt aangesproken, een man van een jaar of 80 schat ik, die mijn hele reisplan wilde weten. Hij vond het prachtig en met een ferme handdruk namen we afscheid. Ook de maaltijd had goed gesmaakt en ik was klaar voor de laatste 25 kilometer, het was pas één uur, dus ik zou vroeg in Halfway zijn, dacht ik. Maar ik had mij iets vergist in de 15 kilometer lange beklimming, welke op enkele stukken een pittige stijgingspercentage had. In etappes toch weer boven gekomen, wat foto's genomen, en met een korte afdaling kwam ik iets later dan gedacht in Halfway. Nog mooi op tijd om in de lokale supermarkt nog iets te eten te kopen, gelukkig was deze open, want voor de rest was alles gesloten. En laat ik het er op houden dat de magnetron maaltijd heeft gevuld. Maar wat ik nog niet benoemd had ..... bijna de hele dag zon!! Dat was echt een verademing, de temperaturen waren niet hoog, maar het was lekker!