Halfway - Cambridge 92,9 km (tot.1359,8 km) en 1113 hm (tot.11718 hm)
De dag begon met een pikzwarte bewolking, dat voorspelde niet veel goeds. Toch maar op de fiets gestapt en ik zou wel zien wat het ging worden. Het is bij een kort dreigement gebleven, de bewolking ging een andere kant op en in plaats van regen werd het grotendeels weer een zonnige dag. Tot aan Oxbow mocht ik nog verder gaan met de dezelfde afdaling waar ik gisteren aan begonnen was. Daar aangekomen kreeg ik een klim naar de Oxbow Dam om bij de Snake River uit te komen. Deze klim beloofde niet veel goeds voor vandaag, mijn benen wilde niet, pap in de benen zoals ze dat noemen. De weg liep glooiend langs de brede rivier, veel bloemen op de heuvels aan beide kanten, de zon scheen lekker, en toch was dat niet voldoende. De slechte benen gingen ook tussen de oren zitten, en dat maakte het niet makkelijker vandaag. Het veranderde zeker niet toen ik bij de Brownlee Dam kwam en Oregon ging verlaten. Via een brug ging ik de Snake River over en fietste Idaho binnen, waar ik met een klim tot bovenaan de dam kwam. Daar ligt het Brownlee Reservoir, een mooi gebied, maar wel met een vervelende weg welke een aantal nare klimmetjes heeft. En toen .... op een plek waarvan ik dacht "wat moet je daar", de Gatweway Store and Cafe, voor mij op een mooi moment voor de broodnodige pauze inclusief een maaltijd natuurlijk. Ik ben wat langer blijven zitten dan normaal, moest wat moed bij elkaar verzamelen om aan de laatste klim van vandaag te beginnen. Nog even 12 kilometer klimmen, het was zwaar .... heel zwaar vandaag. En dan zit het allemaal tegen voor het gevoel, hoe hoger ik kwam, hoe meer wind ik tegen kreeg, zo'n venijnige koude wind. Met wat extra stops ben ik natuurlijk wel weer gewoon boven gekomen. Op 1265 meter hoogte mocht ik aan de laatste 20 kilometer beginnen, een geleidelijke afdaling tot in Cambridge. Een dorp met 230 inwoners, nog één motel in business, Bucky's restaurant gelijk aan een voetbalkantine en een supermarkt. Dacht ik lekker op tijd daar te zijn, was het opeens een uur later, ben ik de eerste tijdzone doorgegaan, dus nu nog maar 8 uur tijdverschil met Nederland. Het was vandaag niet gemakkelijk, ik weet dat deze dagen erbij horen, maar liever niet te veel hiervan!!

Cambridge - New Meadows 76,9 km (tot.1436,7 km) en 765 hm (tot. 12483 hm)
En aantal tegenstellingen met de dag van gisteren; gisteren slechte benen - vandaag weer bijna 100% benen, gisteren heel veel zon - vandaag heel veel regen! Maar de combinatie van de redelijk goede benen en de mooie natuur hebben er voor gezorgd dat het toch een hele mooie dag is geworden. Het begon nog wel droog, bewolkt en fris, maar prima fietsweer. Na 17 kilometer fietsen, tijd voor een ontbijtje, bleek achteraf ook de enige mogelijkheid te zijn geweest. De andere twee eetgelegenheden die op de routekaart stonden waren nog gesloten, het seizoen is hier nog niet begonnen. Ik hoor dan ook regelmatig dat ik de eerste ben dit jaar die ze ontmoeten welke bezig is aan de Transamerica trail. Maar hoe dan ook, het ontbijt zat erin en de dikke plak geroosterde ham en omelette mét de geroosterde boterhammen en jam smaakte prima. Voor het ontbijt was het al wat gaan spetteren, maar daarna kon ik gelijk mijn regenkleding aan doen. Maar zoals ik al eerder zei, de natuur maakte een hoop goed. In het begin van de rit een weids uitzicht over de landerijen met de nodige koeien, en er waren diverse boeren bezig op hun landbouwgrond, eerlijk gezegd geen idee wat hier verbouwt wordt. Naarmate de weg wat meer omhoog ging lopen veranderde ook het landschap, de groene weides gingen geleidelijk over in naaldbossen. En ik kwam de Weiser River weer tegen bij Council, deze was ik bij Cambridge over gegaan, en tot aan Tamarack heb ik deze gevolgd. Inmiddels was ik bij Council aan de enige serieuze klim van vandaag begonnen naar een hoogte van 1275 meter. Zoals gezegd, de benen voelde een stuk beter, dus het klimmen ging weer redelijk goed. Ben een paar keer gestopt, en niet alleen om even uit te rusten, maar ook om enkele foto's te nemen van de laaghangende bewolking en de tientallen meters onder mij stromende rivier. En ook van een aantal met bomen volgeladen trucks, ik blijf het een mooi gezicht vinden. Toen ik eenmaal over de top was werd het droog, en kon ik in de afdaling tot in New Meadows een beetje opdrogen. Alleen niet opwarmen, dat kwam later onder een warme douche. En ook zoals de vorige plaatsjes waar ik heb verbleven, heeft ook New Meadows een paar honderd inwoners, één brede hoofdstraat met enkele restaurants, een paar winkeltjes, een pompstation én ... een Subway, voor een grote verse salade. En ook een motel met een vriendelijke eigenaresse, waar ik mijn inmiddels stinkende kleding mocht wassen. Na een opwarm- verfrisdouche nog even in de zon de hoofdstraat doorgelopen, voordat het onweer losbarstte. Ben benieuwd wat het morgen gaat worden!