White Bird - Grangeville 33,3 km (tot. 1574,9 km) en 793 hm (tot. 13583 hm)
Hoe anders kan het zijn!! Het was mijn bedoeling om lekker vroeg te starten, want er stond mij een flinke klim te wachten en ik wilde zo'n 110 kilometer afleggen vandaag. Maar toen ik om half 7 naar buiten keek regende het behoorlijk, uiteindelijk om een uur of 8 op de fiets gestapt met nog een paar druppels, maar prima. De eigenaresse van het motel, Barbara, een iets te dikke vrouw die het schort wat ze droeg al iets te lang aanhad volgens mij, zei nog dat wanneer het in White Bird 's nachts regent het er dan voor de rest van de dag goed zou uitzien. Er hing nog wel behoorlijk wat bewolking, maar niet iets om ongerust over te worden. Echter begon het toch vrij snel weer wat te spetteren, nog steeds geen zorgen. Hoe hoger ik kwam, hoe mooier het uitzicht naar het dal werd. Alleen als ik naar boven keek, werd het steeds grijzer en grauwer. De spetters werden druppels en het rustige windje werd een straffe bries. Ach ..... ik had al slechtere omstandigheden gehad, dus gewoon doortrappen. Weer een paar haarspeldbochten verder werd het zicht wat minder, het ging behoorlijk waaien en de regen ging over in hagel. De benen voelde goed en het klimmen ging op zich ook wel lekker, nog 8 kilometer bergop en dan mocht ik gaan afdalen, dus gewoon doortrappen. Maar de hagel ging over in natte sneeuw en het begon nog harder te waaien. Kreeg het nu toch ook wel wat koud, maar de regenkleding deed prima zijn werk. Zo'n 4 kilometer voor de top kwam er mij een auto tegemoet, de eerste die ik tegenkwam op deze weg. De auto stopte, en de bestuurder sprak mij aan. Hij vertelde dat de omstandigheden richting de top steeds slechter werden, ik kon dat ook wel aan zijn auto zien, want er plakte een dikke sneeuw/ijslaag aan zijn wielkassen. Ik was al zóver op de beklimming dat ik besloot om toch door te fietsen. De omstandigheden werden inderdaad steeds slechter, ik had al wat sneeuw gezien in de afgelopen weken, maar niet zoals vandaag. Er kwamen nu dikke vlokken sneeuw naar beneden, waardoor ik een mooi bandenspoor achter mij liet. Vlak voor de top moest ik ongeveer 2 kilometer over de Main Highway, waar het redelijk druk was met het verkeer. Vlak voordat ik die op wilde fietsen kwam er een grote sneeuwschuiver langs, welke een sneeuwgordijn veroorzaakte. De tweede keer stond ik net buiten zijn bereik om een foto te maken, en de derde keer kon ik net op tijd een parkeerplaats op fietsen. Toen ik daar even stond bij te komen, kwam er ook een auto de parkeerplaats oprijden en stopte naast mij. Het raampje ging open, Barbara! Zij had de bestuurder gesproken van de auto welke ik eerder was tegengekomen. Zij voelde zich schuldig omdat ze gezegd had dat het een mooie dag zou worden, en heeft haar zoon gecharterd om mij te gaan zoeken. Er was geen discussie mogelijk, zij zouden mij naar Grangeville brengen. Ze zeiden dat de Main Highway te gevaarlijk zou zijn in verband met de omstandigheden en het drukke verkeer, en mijn route, de oude highway, te onvoorspelbaar. Toch met een beetje pijn in het hart, omdat ik elke kilometer wilde fietsen, heb ik hun aanbod geaccepteerd. Mijn fiets en spullen konden net in de auto, maar de 16 kilometer naar Grangeville zou ik in ieder geval droog blijven. Het werd mij al snel duidelijk dat ze gelijk hadden om niet verder te fietsen, veel vrachtverkeer en weinig ruimte op de "shoulders". Nadat zij mij hadden afgezet, en ik hun enorm had bedankt, ben ik eerst een restaurant gaan zoeken, opwarmen, hete koffie en gelijk maar wat gaan eten. Toen ik daar zat voelde ik pas echt dat ik tot op het bot nat en koud was, en dat werd zelfs na de koffie niet veel beter. Eerste instantie dacht ik nog dat wanneer ik wat opgewarmd zou zijn om verder te fietsen, maar het bleef maar regenen en warmer zou het ook niet worden! ..... het was mooi voor vandaag ..... motel zoeken ..... een hete douche nemen ...... en even onder de dekens ..... en zo geschiedde!!