Grangeville - Lowell 75,4 km (tot. 1650,3 km) en 234 hm (tot. 13817 hm)
Vroeg wakker, rustig aan gedaan, mijn inmiddels opgedroogde kleding weer ingepakt en rond 8 uur ontbijtje genomen. Ik kan rustig aan doen omdat er voor vandaag niet zo veel kilometers op het programma staan. Het blijft elke keer een beetje passen en meten naar de volgende bestemming. De eerste kilometers gingen over een licht glooiend landschap, weer compleet anders dan gisteren. Hier en daar een boerenbedrijf en zover ik kon zien grasland en akkerbouw. De laaghangende bewolking in de dalen maakte er mooie vergezichten van, ik heb dan ook de nodige foto's weer gemaakt. En toen stond ik opeens voor een hele snelle afdaling het dal in om bij de South Fork Clearwater River uit te komen. En via Stites, een dorp van 200 inwoners waar iedereen in het oud ijzer zit volgens mij, kwam ik bij Kooskia. Daar wilde ik aan de koffie en gelijk ook maar wat eten. Bij het enige restaurant stond een bekende volgepakte fiets voor de deur, de fiets van Lilly, het meisje welke ik vorige week was tegengekomen. We hebben het over onze ervaringen tot nu toe gehad, en dus ook over de dag van gisteren. Ook zij bleek door iemand van de weg te zijn gehaald en is ook naar Grangeville gebracht. Tijdens het eten werden we diverse keren aangesproken door mensen die onze verhalen hoorden, was heel leuk. Na de lunch hebben we aantal kilometers samen gefietst richting Syringa, langs de Middle Fork Clearwater River, een brede snelstromende rivier. In Syringa hebben we weer afscheid genomen en ik ben alleen verder gegaan over die schitterende route naar Lowell. Dat was mijn eindpunt voor vandaag, een plaatsje met kortgeleden nog 24 inwoners, maar dat was doorgehaald, het zijn er nu nog 23. Er is hier niets meer dan een motel en een restaurant, geen wifi, geen telefoonverbinding, maar wel een lekker zonnetje. Heb daar dan ook lekker van genoten!

Lowell - Lolo Hot Springs 136,6 km (tot. 1786,9 km) en 1188 hm (tot. 15005 hm)
Ben vroeg opgestaan omdat ik vroeg op de fiets wilde stappen. Om 7 uur gaan ontbijten, eerder kon niet was gezegd, maar de kok deed het rustig aan vanmorgen, daarom pas 8 uur opgestapt. Tijdens het wachten op mijn gebakken eitje, toast met jam en een grote kop koffie inclusief refill, werd ik aangesproken door mijn buurman. Hij was een Ranger geweest in dit gebied, en vertelde dat ik de goede kant op ging om de mooiste weg van Idaho te gaan zien. Het begon fris, laaghangende bewolking, maar wel droog. Vanaf het punt waar ik startte in Lowell ging ik verder langs de Lochsa River, ook een snelstromende rivier en deze heb ik bijna 100 kilometer gevolgd. De Ranger heeft niet gelogen, het was een hele mooie route. De weg liep glooiend omhoog, maar waarschijnlijk omdat ik constant aan het rondkijken was had ik dat niet echt in de gaten. Maar misschien ook omdat het zo lekker ging, de benen voelde prima en de zon liet zich steeds meer zien. De weg en de rivier werden ingesloten door steile rotspartijen en bergen welke vol stonden met naaldbomen. De rivier had ontelbare stroomversnellingen waar veel gebruik van gemaakt werd, ik heb honderden mensen gezien die aan het raften, kajakken en zelfs enkele die aan surfen waren. Ik sprak een aantal dames welke 300 kilometer hadden gereden om het weekend speciaal op deze rivier te gaan kajakken. Het was dan ook een spectaculair gezicht om ze door die stroomversnellingen te zien gaan. Alhoewel het 100 kilometer langs één en dezelfde rivier was, is het geen moment gaan vervelen. Inmiddels was ik al weer zo'n 60 kilometer onderweg en het was pas 11 uur, het ging lekker. Maar wat nog lekkerder was, de zon! De fietsshirts met korte mouwen zaten ergens onder in één van m'n tassen, had niet gedacht dat ik deze vandaag zou gebruiken, maar dus wel. Wat heerlijk!! Na iets meer dan 100 kilometer was ik bij mijn vooraf gedachte eindbestemming voor vandaag in Powell, echter het was pas 2 uur. Ik had de keus, nu stoppen en in de zon gaan zitten of nog 35 kilometer in de zon fietsen, maar wel met nog een lekkere beklimming. Heb voor de laatste optie gekozen, mede omdat ik genoot van de omgeving, maar ook omdat ik onderweg had gehoord dat de kans op regen morgen vrij groot is. De beklimming was op sommige stukken best pittig, maar om op sommige stukken langs sneeuwwanden te fietsen in je shirt met korte mouwen was ook weer leuk. Op bijna 1580 meter hoogte kwam op top van de Lolo Pass, wat ook gelijk de grens tussen Idaho en Montana is. Maar waar het ook gelijk een uur later is, maar na een heerlijke afdaling kwam ik tegen 6 uur (nieuwe tijd) aan bij de Lolo Hot Spring Mountain Lodging. Jaaa ..... hot springs ..... spullen uitpakken ... en meneer lag te dobberen, wat lekker na 136 kilometer fietsen. En ook maar gebruik maken van de wifi in de lobby, dat is ook het enige, verder is hier geen tv en telefoonbereik, maar ... so what!!