100dagenopdefiets.reismee.nl

43 & 44/100 Silverthorne - Cañon City - Pueblo

Silverthorne - Cañon City 188,4 km (tot. 2940,6 km) en 1587 hm (tot. 23213 hm)
Vandaag stond de Hoosier Pass, hoogste berg van deze hele reis, op het programma. Ik had het plan om vroeg te gaan fietsen en na deze Pass te beslissen of het een korte of een hele lange rit zou worden. Om half 7 ben ik opgestapt, het was nog licht bewolkt en wat fris, maar ik was binnen een paar kilometer al lekker opgewarmd. Ik mocht gelijk met een pittige klim beginnen, om daarna een heel stuk langs het Dillon Reservoir te fietsen. Maar dat mocht wel op een fietspad van 25 kilometer lang naar Breckenridge. Tijdens dit stuk stond ik ineens oog in oog met een vos, nog geen tien meter bij mij vandaan bleef hij staan. Alleen kon hij het geduld niet opbrengen om te wachten totdat ik mijn fotocamera had gepakt, zo jammer! In Breckenridge, een dorp wat helemaal gericht is op de wintersport, nog even een broodje en koffie voordat ik aan de beklimming zou beginnen. Achteraf kan ik zeggen dat de hele klim redelijk makkelijk is gegaan, wel enkele pittige stukken, maar voldoende gedeeltes waar ik even bij kon komen. Maar ik heb ook diverse pauzes genomen voor de vele fotomomenten die er waren, want die waren er genoeg, heb er zelfs een aantal voorbij laten gaan. Hoe hoger ik kwam, met verschillende haarspeldbochten, hoe witter het werd. Maar dat kon wel in mijn fietsshirt met korte mouwen, want de zon had de overhand genomen en de temperaturen liepen vrij snel op. En na bijna 2 uur klimmen stond ik op de top van de Hoosier Pass op 3489 meter hoogte, de hoogste beklimming van deze reis. Nog nooit was ik op mijn fiets op zo'n hoogte geweest, dus dat was even een "applaus voor mijzelf" moment. Een familie uit Tennessee, die daar net kwamen aanrijden met de auto, heeft dat moment op foto vastgelegd voor mij. Ik raakte daardoor met hen aan de praat, en het is dat ik daar niet langs kom, anders had ik in Tennessee al een slaapplek gehad. Na een kwartier van het moment te hebben genoten ben ik aan de afdaling begonnen richting Fairplay. Op de top stond al een koude wind, dus voor de afdaling heb ik mijn muts opgedaan, twee jassen en mijn handschoenen aangetrokken. En nog was het koud, na een paar honderd meter heb ik ook nog mijn buff tot net onder mijn ogen voor gedaan. Na ruim 20 kilometer kwam ik in Fairplay, de plaats waar ik zou moeten beslissen of ik wel of niet zou doorgaan, en waar het ook weer aangenaam warm was. Die afweging heb ik gemaakt onder het genot van een broodje Elk-vlees en een goede kop koffie. Ik had bijna 60 kilometer afgelegd, het was een uur of 11, en volgens de kaart was er nog één klein klimmetje en verder was het alleen nog afdalen, dus ik was er vrij snel uit. Met een goed gevulde maag weer verder met afdalen naar Hartsel, een echt plattelandsdorpje, beetje hillbillys idee. Daar nog een colaatje gedronken, want dat was de laatste mogelijkheid in de nog 100 kilometer naar Cañon City. Het kleine klimmetje die volgens de kaart daarna kwam bleek in werkelijkheid toch niet echt een klein klimmetje, hij was niet steil maar wel lang. En in werkelijkheid was het ook niet alleen maar afdalen, er zaten redelijk veel vlakke stukken tussen, waar de wind ook vrij spel had. Want het landschap was inmiddels ook weer anders na de klim, de besneeuwde bergen hadden plaats gemaakt voor een glooiend weids landschap. Ik moet zeggen dat het een zwaardere 125 kilometer is geworden dan ik vooraf had gedacht, maar gelukkig wel door een prachtig natuurgebied en hier en daar een ranch. Er zaten toch iets meer klimmetjes tussen, waarvan twee korte steile, en het afdalen ging zeer geleidelijk. Toen ik in Cañon City aankwam was ik 12 uur onderweg en hard toe aan een ijskoude cola, eten en een heerlijke douche. Maar ik bemerkte ook dat mijn achterband zijn beste tijd had gehad. Na een heerlijke ijskoude cola, een paar heerlijke broodjes en gezonde salade, en een verfrissende douche heb ik ingeschat dat de band het nog wel tot Pueblo zou volhouden en ben lekker onderuit gegaan.

Cañon City - Pueblo 90,7 km (tot. 3031,3 km) en 563 hm (tot. 23776 hm)
Niet al te vroeg opgestapt vanochtend, het zou een niet al te lange rit worden, zo'n 75 kilometer, met maar één lange geleidelijke klim. Dus de wekker wat later, op m'n gemak aan het ontbijt en wederom de inschatting gemaakt dat de band het wel zou houden vandaag. En omdat ik ook had ingeschat begin van de middag in Pueblo aan te komen, kon ik daar naar een fietsenzaak om m'n fiets weer helemaal na te laten kijken. Maar ook vandaag waren mijn inschattingen niet helemaal zoals ik had gedacht en gehoopt. Ik ben wel weer verder gedaald, ik zit nu op ongeveer 1500 meter hoogte, maar dat verliep wel over een glooiende weg. En de hele rit werd bemoeilijkt door een stevige tegenwind over een niet heel interessant terrein. Ik laat de bergen nu achter mij en zal de komende tijd over een vlak terrein fietsen, alhoewel vlak hier niet vlak is. Maar ook de 75 kilometer bleek niet helemaal te kloppen, het zijn er 90 geworden. En ook de achterband hield het na 30 kilometer voor gezien, met een harde klap nam hij afscheid. Zowel de binnen- als buitenband waren gescheurd en kon ik volledig afschrijven. Gelukkig was ik wel zo verstandig geweest om beiden als reserve mee te nemen. Ik stond op een lange rechte weg en nergens in de buurt wat extra ruimte. Dus goed op het verkeer letten, al m'n tassen in het gras, en aan de slag. Achterwiel eruit, oude banden eraf, nieuwe erop en ook gelijk maar nieuwe remblokken erop gezet, achterwiel was er nu toch uit, en weer verder. Het ging niet zo snel zoals ik het beschrijf, maar het komt er wel op neer. En door dit alles kwam ik niet de verwachtte en gehoopte 2 uur in Pueblo, maar was het 4 uur, waardoor m'n gehoopte halve rustdag ook een beetje in het water viel. Eén ding scheelt wel, ik hoef nu niet naar een fietsenzaak, en ga morgen gewoon weer verder.

Reacties

Reacties

Richard & Ellen

Het begint al ergens op te lijken... 3.000km! En tot 3.500m hoogte fietsen kun je hier in Europa wel vergeten. Geen last van hoogteziekte of je oren? Het blijven mooie verhalen met schitterende foto's om te volgen. Veel plezier verder. Groeten van je volgers uit Brabant.

truusdevries1948@gmail.com

Prachtig verhaal x

werner

wat moet ik nou weer schrijven, soms lees ik in stilte andere met een lach. Ik zit te genieten van jou verhalen en foto's.
xx

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!