Marshfield - Houston 108,4 km (tot. 3840,3 km) en 837 hm (tot. 26847 hm)
De weersvoorspellingen voor vandaag waren mij niet gunstig gestemd, 90% kans op regen. Een groot deel daarvan was vannacht al gevallen, nu maar hopen dat de rest vanavond valt. In ieder geval was het droog, fris en bewolkt toen ik rond 8 uur op de fiets stapte. Het constante klimmen en dalen ging vandaag gewoon weer verder. Maar ik heb het ritme van klimmen weer in de benen denk ik, want het ging mij gemakkelijk af vandaag. Het was wel zwaar en de zweetdruppels gutste van mij af, maar ik kon het tempo er lekker inhouden. Ook het landschap bleef onveranderd, veel bos en grasland waar de koeien hun best deden. Ondanks dat er een constante dreiging was van de donkere regenwolken, bleef het vooralsnog droog en was de temperatuur zelfs aangenaam. Maar toen ik vlakbij Hartville was voelde ik toch enkele druppels, zou het dan toch misgaan. Dan eerst maar wat gaan eten en even afwachten of er wat gaat gebeuren. In Hartville stonden heel wat panden leeg, het leek wel een spookstadje in wording, maar het restaurant was gelukkig nog niet gesloten. Na een prima broodje gegeten te hebben weer verder, en in plaats van een regenbui ging de zon schijnen. Het geluk was aan mijn zijde, de regenbuien ging voor- en achter mij langs. Dus ik kon lekker doortrappen en enkele keren weer wat dreigende honden van mij afhouden. Deze keer waren het geen al te grote bedreigingen, wat keffertjes, maar het is toch elke keer even schrikken. Bij Bendavis, een dorp bestaande uit het tankstation, annex ijzerhandel, annex supermarkt, annex restaurant en twee huizen nog even wat gedronken. Het was net 1 uur en nog maar zo'n 30 kilometer naar Houston, dus alle tijd. De hele familie liep daar in de rondte, bestaande uit vader, moeder en 5 kinderen onder de 10 jaar. Ik heb daar ongeveer een half uur gezeten, en kon niet eerder weg voordat ik wat in het Transamerica schrift van de oudste zoon had geschreven. In heel veel restaurants en bij tankstations ligt zo'n schrift waar elke fietser wat in schrijft. Ik heb daar toch net iets te lang over gedaan, want 5 kilometer voor Houston begon het dan toch te regenen. En niet een paar druppels, het ging gelijk goed tekeer, dus het regenpak moest toch weer tevoorschijn komen. En nu hopen dat het morgenochtend droog is.

Houston - Lesterville 154,2 km (tot. 3994,5 km) en 1608 hm (tot. 28455 hm)
Het scenario van vandaag was bijna een duplicaat van gisteren, 90% kans op regen en veel korte beklimmingen. En ook nu was het om 8 uur droog, fris en bewolkt. Ontbijten kon ik alleen bij één van de fastfood restaurants, en die zie ik al teveel, dus om daar in de ochtend al naar toe te gaan zag ik niet zitten. Alternatief was om na 35 kilometer in Summersville wat te gaan eten, en dat was een goede keuze. De weg er naar toe was ook weer klimmen en dalen, en een paar keer blaffende, achter mij aanrennende honden nat spuiten met Gatorade. Maar daarna mocht ik in Summersville een heerlijk typisch Amerikaans gerecht eten, home-made gravy and biscuits, op aanraden van de eigenaresse. Zij vertelde mij dat er een wegafsluiting was richting Eminence, maar dat ik er op de fiets waarschijnlijk wel door kon. Dat bleek inderdaad het geval te zijn, een gedeelte van de weg was weggezakt, maar voor mij voldoende ruimte om er langs te kunnen. Ik hoefde gelukkig geen 10 kilometer om te rijden, maar mocht wel een behoorlijk steile klim doen. Ook vandaag was er een constante dreiging van regen, en dat had het ook overal gedaan aan de natte wegen te zien, maar niet waar ik fietste. Maar net toen ik even zat te eten in Eminence, begon het daar een kwartiertje heel hard te regenen. Een leuk klein dorpje, waar veel lokale Hillbillys in zo'n oude en versleten spijkertuinbroek met geruit houthakkers overhemd lopen. Mijn plan was om daarna nog ongeveer 45 kilometer door te fietsen naar Ellington, en daar in het enige motel te overnachten. De weg daar naar toe waren misschien wel de zwaarste kilometers die ik tot nu toe heb gehad. Er zaten een aantal zeer steile hellingen in, waar ik maar met een snelheid van zo'n 5-6 km p/u kon fietsen, en daarna met 50-60 km p/u naar beneden om gelijk aan de volgende te beginnen. Daarom kwam ik iets later dan gedacht in Ellington en ging naar het motel, maar deze bleek gesloten te zijn. Kort geleden heeft het in deze regio zo ontzettend veel geregend, dat de rivieren buiten hun oevers traden en hele gebieden onder water hebben gezet, waaronder dus ook dit motel. Dan maar doorfietsen naar Centerville, zo'n 25 kilometer verder, daar zou ook een motel en restaurant zijn. Maar ik was nog niet onderweg of ik kreeg een regenbui over mij heen, snel regenpak aan en verder. Na een paar kilometer kon het weer uit, en een paar beklimmingen later mocht het weer aan. In Centerville even het motel zoeken en dan kon m'n regenpak weer uit ... het regenpak kon uit, maar het motel was gesloten. Zoals er in Centerville veel is gesloten en veel leeg staat. Nu maar hopen dat een paar kilometer buiten de route, in Lesterville, het hotel wel open is. Toen ik het dorp binnen fietste heb ik dat aan de eerste persoon die ik tegenkwam gevraagd. Hij zei dat het hotel sinds een maand dicht is, nee hè ... en nu wist ik het even niet meer. Maar hij wel, hij ging even bellen voor mij, bleek dat er net buiten het dorp cabins worden verhuurd. Pffff ... en om 19.00 uur had ik een dak boven m'n hoofd, vlak voor de volgende regenbui. Maar laat het nu maar regenen ....

Lesterville - Farmington 77,8 km (tot. 4072,3 km) en 609 hm (tot. 29064 hm)
Vandaag de 4000 kilometer gepasseerd, yeahhhh!!! Dat ik gisteren behoorlijk wat kilometers had gefietst en behoorlijk wat hoogtemeters had gemaakt heb ik gemerkt. Na een lekkere douche en wat gegeten te hebben was het tijd om even te ontspannen, op een oud twee-zits bankje, stoel onder de benen, heerlijk. Maar toen ik na een uurtje op wilde staan schoot één voor één de kramp in beide bovenbenen, was niet echt lekker kan ik je zeggen. En dat was vanochtend ook nog te voelen, de benen voelden zwaar. Omdat ik gisteren al een aantal van de geplande kilometers voor vandaag had gefietst, kon ik rustig aan doen. Wekker iets later gezet, en dan toch nog eerder wakker worden. Daarom maar gewoon om 8 uur opgestapt, het was nog wat fris maar de zon scheen al volop. Ontbijten had ik nog geen zin in, daarom gelijk maar weer verder gegaan waarmee ik gisteren was geëindigd, heuvel op ... heuvel af op de redelijk drukke highway. En zonder "shoulders" en uitwijkmogelijkheden was het soms even spannend. Ik moet zeggen dat de heuvels vandaag wel steeds minder steil werden, alleen voelde dat in de benen niet zo. Gelukkig werkte het weer en de omgeving mee, nauwelijks bewolking, de zon maakte het steeds warmer en ik fietste door mooie bosgebieden. En onderweg kwam ik ook weer diverse fietsers tegen, het wordt steeds drukker op de TransAm route. Altijd even leuk om de verhalen van anderen te horen, maar ze begonnen allemaal over de agressieve honden in Kentucky. Ik fiets over een paar dagen een klein stukje door Kentucky, omdat ik daar over ga op de Underground Railroad trail naar het noorden, en hopelijk heb ik mijn bear-spray niet nodig. Inmiddels was ik in Pilot Knob, mijn geplande ontbijtplek, maar alleen McDonald's had daar zijn deuren open. En omdat dit de enige plaats was waar ik wat kon eten, had ik weinig keus. Na mijn "ontbijt" was ik even teveel om mij heen aan het kijken, lette niet op mijn gps, mistte een afslag en fietste een paar kilometer de verkeerde kant op. En dus weer wat meer kilometers dan gepland, de laatste 35 kilometer naar Farmington. Het is niet dat dit een hele afwisselende tocht was, buiten de heuvels dan, maar wel de hele dag door de bossen, wat ondanks de vermoeide benen lekker fietsen was.