Neskowin - Salem 108,9 km (tot. 478,5 km) en 792 hm (tot. 4425 hm)
Kijk ik gisterenochtend uit het raam ..... regen!! De weersvoorspellingen klopte dus, helaas. Toch maar gewoon voorbereid voor de rit, want ik wilde kijken of ik tot Salem zou kunnen komen. En met de regen zou het weer een zware dag worden, heb ik het nog niet eens over de afstand. M'n kleding was nog niet helemaal opgedroogd van eergisteren, maar het zou toch weer nat worden, dus wat maakte het uit. Maar wat schets mijn verbazing toen ik op m'n fiets stapte ..... droog!! De eerste kilometers gaan gelijk omhoog, door de bossen en lekker rustig. En zelfs de zon probeert op een gegeven moment de laaghangende bewolking te verdrijven. Ik laat nu de grote oceaan achter mij en ga het binnenland in, totdat ik aan de andere kant weer voor de andere oceaan sta. Na ongeveer 20 kilometer kom ik bij Otis, daar even wat gegeten, bakje koffie erbij, had ik nog niet gehad, ontbijten blijft een probleem! Dan wordt ik aangesproken door José, een vrachtwagenchauffeur die daar aan het lossen was. Een tijdje met hem staan praten, en op het eind geeft hij zijn telefoonnummer met de opmerking, "als er iets is, bel me dan", dat zijn de leuke dingen. En vanuit Otis richting Grande Ronde, over de "shoulders" van highway 18. Daar was het niet meer zo rustig, grote met hout geladen vrachtwagens en RV's met een auto eraan vastgeplakt, en die rijden redelijk dicht langs me. Dan begint het ook weer te regenen, niet zo'n klein beetje ook, duurde maar een uurtje, maar m'n bijna opgedroogde kleding was weer doorweekt. En het opspattende water van de vrachtwagens maakte het ook niet aangenamer. Op zulke momenten heb ik geen oog meer voor de omgeving, alleen maar opletten en doortrappen. Maar het werd weer droog en het zonnetje begon toch weer heel langzaam door te breken, het werd zelfs warm op een gegeven moment. Toen ik de highway mocht verlaten, direct alle regenkleding uit en even een rustmomentje ingelast. Om daarna een aantal kilometer bijna niemand tegen te komen, behalve die blaffende hond welke achter mij aankwam. Na deze van mij afgeschud te hebben, mocht ik highway 22 op, een kilometers lange rechte weg tot aan Salem, met nog een kleine onderbreking bij Rickreall. Toen ik daar langs een huis fietste zei een vrouw mij gedag, een schoonheid met verkleurd paars haar, enkele lange haren op haar kin en een stem alsof ze haar hele leven zware shag had gerookt, maar wel heel vriendelijk. Je maakt wat mee op zo'n dag. In Salem, wat een redelijk grote stad is, even buiten het centrum een hotelletje gezocht voor 2 nachten. Na 5 dagen fietsen even recupereren van de inspanningen tot nu toe, en m'n kleding richting wasmachine sturen.

Rustdag in Salem.
M'n rustdag heb ik goed gepland, want toen ik wakker werd (weer veel te vroeg) stormde het en de regen kwam met bakken uit de lucht. Gelijk maar de wasmachine in werking gezet en tegen een uur of half 10 toch maar een ontbijtje genomen, bakje koffie erbij, en lekker onderuit. Tegen de middag leek het toch weer op te klaren, gelijk gebruik van gemaakt en de 3 kilometer naar het centrum gelopen. Toch niet helemaal .... of beter .... helemaal niet droog in het centrum gekomen en op zoek naar een iets betere regenjas dan welke ik nu heb. Deze had ik snel gevonden en toen verder de toerist weer uitgehangen. De rest van de dag rustig aan gedaan, o.a. de volledige route nog eens doorgenomen en gekeken of ik op schema lig, wat het geval is. Ook m'n fiets nagekeken en gesmeerd wat gesmeerd moest worden en daarna maar weer onderuit, heerlijk. Maar ik heb ook al weer zin om op de fiets te stappen, benieuwd naar wat er gaat komen. Hoop wel dat ik de komende dagen, weken het woord "regen" kan schrappen.