Blue River - Sisters 90,6 km (tot. 774,9 km) en 1309 hm (tot. 6551 hm)
Vandaag gaat het verder de bergen in via highway 126, met na zo'n 20 kilometer de keuze tussen 2 serieuze beklimmingen. Het begon nog rustig, wel wat fris door de laaghangende bewolking, maar het was lekker beginnen door de dennenbossen. De keuze voor de beklimming was voor mij gemaakt, de McKenzie Pass van 1700 meter hoog is afgesloten en onbegaanbaar door sneeuwval. Dan maar de Santiam Pass van 1500 meter hoog, was achteraf ook hoog en zwaar genoeg. Toen ik aan de klim begon, kwam de sneeuwgrens ook snel dichterbij, was ook te voelen aan de dalende temperatuur. Toen daar natte sneeuw bij kwam heb ik mijn regenkleding maar weer opgezocht. Hoe hoger ik kwam, hoe mooier het werd, hoe kouder het werd en natte sneeuw ging over in heftige sneeuwbuien. Er reden auto's voorbij met de skies op hun dak, reed ik daar op m'n fietsje en begon het echt koud te krijgen. Er waren enkele momenten dat ik dacht; "is dit nog leuk?", want niet alleen de kou was wat minder, maar er waren ook momenten dat het zicht slecht was en vrachtwagens soms wel heel dicht voorbij kwamen. En op de hele weg van Blue River naar Sisters was geen enkel restaurant of iets dergelijks te vinden om wat op te warmen met een hete kop koffie en een burger. Het enige wat ik kon doen was doortrappen, en na ongeveer 70 kilometer was ik eindelijk op de top. Daar sneeuwde het hevig en stond er een pittige wind, uiteraard tegen. Maar wat een mooi gezicht, hoe ver ik kon zien, besneeuwde bergen en wit gesneeuwde dennenbossen. Tijdens de afdaling met snelheden tot 55 km p/u, liet ik de sneeuw snel achter mij. Het werd weer groen en de zon was ook regelmatig te zien en te voelen, heerlijk. De laatste 15 kilometer, na Black Butte Ranch, was één rechte glooiende weg naar Sisters, een plaatsje met ongeveer 2000 inwoners. Het was bij momenten echt zwaar en was het afzien, maar nu ik mijn slaapplaats heb gevonden, ben ik dat al bijna vergeten en kijk terug op een mooie nieuwe ervaring. Alleen in die laatste kilometers ging m'n rechter knie wat protesteren en voelt nu wat pijnlijk en stram aan, dus gelijk maar onderuit en rust geven voor de dag van morgen.