Grand Encampment - Walden 82,8 km (tot. 2554,8 km) en 773 hm (tot. 20093 hm)
Vandaag heb ik vaak gedacht aan het nummer van Boudewijn de Groot, "de eenzame fietser die kromgebogen over zijn stuur tegen de wind ....". Even na 7 uur zat ik op m'n fiets, want ook nu werd er eind van de middag slecht weer verwacht. Het begon in ieder geval goed, het was nog wel een beetje fris, maar de zon kwam ook al tevoorschijn. Ontbijten zat er niet in vanochtend, alles was nog dicht, behalve het pompstation een kilometer verderop in Riverside. Daar maar een kop koffie genomen en voor onderweg zo'n in plastic voorverpakt broodje en wat drinken gekocht. Dat zijn niet de lekkerste broodjes, maar het was dat of niets, want ik zou de hele dag niets tegenkomen. Het zou vandaag voornamelijk klimmen worden, twee korte pittige beklimmingen, maar verder ging het allemaal geleidelijk omhoog. Ik startte op ongeveer 2200 meter hoogte en ik zou in Walden eindigen op 2450 meter, dus dat viel wel mee. Wat het vandaag lastig maakte was dat het een saaie weg was tot ongeveer zo'n 60 kilometer, en de hele dag tegenwind op de open vlaktes. En daarom kwam dat nummer van Boudewijn de Groot bij mij naar boven. Toch waren er ook leuke momenten, na Oregon, Idaho, Montana en Wyoming ben ik nu in Colorado. En weer een kudde Elken, die nu mij in de gaten hield op een voor hun veilige afstand. Daarnaast ook nog redelijk wat zon wat het ook iets aangenamer maakte. Waarschijnlijk ben ik de afgelopen weken ook wel wat verwend met mooie landschappen, maar deze open vlaktes konden mij vandaag niet echt boeien. Het waren maar 80 kilometers, maar voor mijn benen voelde het als 180 kilometer. De hot-tub in het motel kwam dus ook als een leuke verassing waar ik dankbaar gebruik van heb gemaakt.

Walden - Granby 91,3 km (tot. 2646,1 km) en 670 hm (tot. 20763 hm)
De voorspellingen voor vandaag waren hetzelfde als die van gisteren, dus daarom weer even na 7 uur opgestapt. Maar in tegenstelling tot gisteren is dat de rit van vandaag van begin tot eind prachtig was. En gelukkig kon ik wel een ontbijt en lunch voor onderweg meenemen, want ook nu zou ik niets tegenkomen. De zon was al doorgebroken, maar er was nauwelijks enige wind. Het eerste wat ik zag toen ik wegreed waren besneeuwde bergtoppen in de verte, en dit beeld heb ik het grootste gedeelte van de dag gezien. En op de weg was nauwelijks verkeer, als ik de hele route 25 auto's heb gezien is het veel. De eerste kilometers fietste ik over ligt oplopend glooiend terrein, waar de antilopen zich rot schrokken toen ik voorbij kwam. Deze antilopen zijn trouwens niet te vergelijken met de Afrikaanse antilopen, deze hebben hele korte hoorns en zijn kleiner. Op deze weg waren ook enkele ranches waar honderden koeien op de uitgestrekte landerijen liepen. En op één van die ranches liep dicht bij de weg een longhorn cow, deze kende ik alleen van plaatjes en de Western films. Wat een schitterende beesten om te zien, en ook tot redelijk dichtbij te benaderen voor de foto. Een paar kilometer verderop zag ik een moose die voor mij uitliep, maar die de benen nam toen hij mij in de gaten kreeg en mij van een afstand in de gaten hield. Vlak voor de beklimming van vandaag kwam ik in het plaatsje Rand waar 5 huizen stonden, een oude politie auto en verder helemaal niets, dus daar was ik snel voorbij. Tijdens de beklimming veranderde het landschap ook weer, de landerijen verdwenen en daar kwamen naaldbossen voor terug. En van verre uitzichten veranderde het in een bergachtig terrein. De klim in de prachtige omgeving was lang, maar viel op zich goed te doen, met enkele rustmomenten bereikte ik de top op 2920 meter hoogte. Toen ik net aan de afdaling was begonnen kwam er in tegengestelde richting een fietser aan waar ik mee aan de praat kwam. Deze man was net zelf terug van een meerdaagse fietstocht en was zeer geïnteresseerd in mijn tocht. Ik vertelde hem dat ik vandaag naar Kremmling wilde en hopelijk woensdag de hoogste berg van mijn hele route wilde overgaan. Maar dat ik misschien twee dagen in Kremmling zou moeten blijven omdat weersvoorspellingen voor woensdag erg slecht waren. Hij zei dat ik daar vandaag waarschijnlijk niet droog zou aankomen en er in die plaats helemaal niets is te beleven, en één nacht daar al te veel zou zijn. Ik kon wel bij hem in Granby overnachten en dan inderdaad kijken wat de vooruitzichten voor woensdag zouden worden. Na enige overwegingen, omdat ik dan weer minder kilometers zou maken dan gepland, ben ik toch op zijn aanbod ingegaan. Want dat zijn ook wel weer de leuke onverwachte ontmoetingen tijdens de hele tocht. Nadat hij mij bij de lokale bibliotheek had afgezet, zodat hij wat boodschappen kon doen en zijn auto halen, kon ik even gebruik maken van wifi want hij had geen bereik in zijn huis. Ik was daar net binnen toen het begon te onweren en behoorlijk hard te regenen, Kremmling had ik dus inderdaad nooit droog bereikt. Na een half uurtje kwam Mike mij halen, in eerste instantie dacht ik waar gaan we naar toe, bleek dat hij zo'n 20 kilometer buiten Granby zijn tweede huis had, en hier veel verbleef in de winterperiode. Het is een zeer gezellig verblijf geworden, mede omdat hij zijn buren ook uitgenodigd had voor het eten, welke diverse keren in Nederland zijn geweest voor werkzaamheden. Ook nog even de weersvoorspellingen voor morgen op het nieuws bekeken, misschien dat ik morgen toch nog wat kilometers kan maken voordat het echt slecht gaat worden. Morgen vroeg op en dan zal ik beslissen wat ik ga doen.

Granby - Silverthorne 106,1 km (tot. 2752,2 km) en 863 hm (tot. 21626 hm)
Wekker op 6 uur en nogmaals kijken naar het weerbericht voor vandaag. De vooruitzichten waren niet goed, maar ik kon toch nog wel wat kilometers maken vandaag. Mijn plan was om in ieder geval tot Kremmling te komen, mijn eigenlijke doel van gisteren, wat ongeveer 40 kilometer was. Maar voor m'n vertrek had Mike nog een ontbijt voor mij gemaakt, om mij daarna naar het centrum van Granby te brengen. Uiteindelijk stapte ik rond 8 uur op de fiets, en zonder te weten tot hoe ver de rit zou gaan vandaag. De temperatuur viel niet tegen, zo'n 4°C, dikke bewolking en nauwelijks wind. De eerste kilometers gingen dan ook lekker, de weg liep licht naar beneden door een kloof langs de Colorado River en één van de weinige passagiersspoorlijnen van Amerika. Ik kwam bij Hot Sulphur Springs, waar niet veel te doen is overigens, maar daar brak wel de zon door, waardoor ik ook iets meer te zien kreeg van de besneeuwde bergtoppen. Dat hield aan tot in Kremmling, waar ik rond half 11 was. Bij Big Shooter Coffee een koffie en broodje besteld, en dan kon ik gelijk gebruik maken van de wifi. Toen ik wilde afrekenen zei een mevrouw, waar ik even daarvoor mee had staan praten, "nee, dat betaal ik voor je". Ze vond het zo mooi wat ik aan het doen was, dat ze het een eer vond om voor mij te betalen zei ze. Waar maak je dat nou nog mee, weer een schitterend moment! Maar nu moest ik gaan beslissen, om 11 uur al een slaapplaats gaan zoeken of 60 kilometer doorfietsen naar Silverthorne. Nadat ik op internet had gekeken werd ik niet heel veel wijzer. Wel dat het behoorlijk zou gaan regenen met kans op onweer, wat ik al wist, maar er stond geen tijd bij. Omdat het er nog goed uit zag en ook omdat ik gisteren enkele kilometers "tekort" heb gefietst, heb ik de gok genomen en ben verder gegaan. Het werd ook 60 kilometer klimmen, wel heel geleidelijk, maar het ging van 2250 meter naar 2700 meter hoogte. De zon was nog geregeld te zien, het windjack was inmiddels al uit en uitzichten waren nog steeds mooi. Maar vlak voor Heeney, iets meer dan 20 kilometer verder kwamen toch de eerste druppels. Op de dam van het Green Mountain Reservoir kon het regenpak weer uitgepakt worden, en ik hoorde in de verte ook al wat gedonder. Even verderop, in een soort keet waar ik wat kon drinken, heb ik even gewacht of het echt zou doorzetten. Maar na 5 minuten was het al weer droog, en kon ik weer verder. Ik had ook geen keus, want in Heeney is verder ook helemaal niets. In bergen aan beide kanten bleef het er wel dreigend uitzien, maar het regenpak kon weer uit. Dat was ook wel lekker, want aan de temperatuur lag het niet. Het was ook wel een mooi gezicht om die donkere laaghangende bewolking in de bergen te zien. Daarom ook nog wel enkele foto-stops gemaakt, maar hoe verder ik kwam werden dat er steeds minder. Op een gegeven moment begon ik mij toch wel wat zorgen te maken, het was nog zo'n 15 kilometer, en ik hoorde toch geregeld het onweer in de bergen en de bewolking werd ook steeds donkerder. Dus het was nu zo hard mogelijk doortrappen, oogkleppen voor en gaan. Na enkele donderslagen begon het ook een beetje te hagelen wat later overging in regen. Het was nog een paar kilometer, genoeg om drijfnat te worden, dus het regenpak kon weer aan tot in Silverthorne. Mijn slaapplaats voor vannacht was zo gevonden en ik was blij dat ik er was. Het was een rare rit vandaag, ik had meer oog voor het weer dan voor de omgeving waar ik doorheen fietste. De weersvoorspellingen van de afgelopen dagen zijn voor het grootste gedeelte uitgekomen, hopelijk dat het ook voor de komende dagen geld, want dan wordt het droog en zonnig.