Pittsburg - Ash Grove 116,3 km (tot. 3655,5 km) en 524 hm (tot. 25249 hm)
Weer lekker vroeg wakker, voldoende uitgerust en ik wilde daarom ook zo snel mogelijk mijn spullen inpakken, nog even ontbijten en gaan. Het was nog behoorlijk fris, maar wel al een strakblauwe lucht. Dus in de korte broek en de eerste kilometers nog even een windjack aan, heerlijk. Dit ging een mooie dag worden, ik voelde het aan alles. Zelfs de 60 kilometer lange kaarsrechte weg was vandaag mooi. Vrij snel na Pittsburg fietste ik Missouri binnen, de 7e Staat waar ik doorheen ga, en de wegen en omgeving werden gelijk mooier. Zo'n 20 kilometer voor Golden City stond er een bord dat mijn route over 15 kilometer afgesloten zou zijn, welke ik in eerste instantie negeerde. Maar ik heb eerder een "no trespassing" genegeerd, en toen werd het een survivaltocht. Daarom toch maar even gevraagd bij het ene huis wat er stond, deze vriendelijke man is gaan bellen met vrienden die verderop de weg wonen, ik zou er waarschijnlijk wel langs kunnen. Toen ik vlakbij de definitieve afsluiting was werd ik aangesproken door een man die net zijn erf afreed, hij vroeg of ik natte fietstassen wilde. Het bleek dat het riviertje buiten zijn oevers was getreden, maar hij wist niet zeker of dat ik er doorheen kon. Ik zei hem dat ik naar Golden City wilde, omdat ik nergens anders iets zou kunnen eten. Hij trok zijn portemonnee en gaf mij 10 dollar, zei dat ik het dan gewoon moest proberen en dan naar Cooky's moest gaan, want daar hadden ze de lekkerste apple-pie. Gelukkig viel de overstroming ontzettend mee, een paar centimeter water stroomde de weg over. Bij Cooky's koffie met Dutch pie gegeten, en deze was inderdaad heerlijk. Op het vervolg van mijn route werd de weg steeds minder recht-toe recht-aan, en er kwamen zelfs enkele korte beklimmingen en dat was wel weer even wennen. Halverwege de middag kwam ik in Ash Grove, en zover ik wist was er alleen een mogelijkheid om te kamperen in het stadspark. Maar dan moest ik mij eerst melden bij de lokale politie, en de dienstdoende agent gaf zijn toestemming om bij de wasgelegenheid mijn tent op te zetten. Ik had net mijn tent opgezet toen er iemand op een motor aan kwam rijden. De agent had de beheerder van het bijhorende huis in het park gebeld, bleek dat fietsers daar gebruik van mochten maken om te douchen en zelfs eventueel te koken. Deze man, Mike, kwam nu de sleutel van het huis brengen, en nadat we aan de praat raakte nodigde hij mij uiteindelijk uit om bij hem en zijn vrouw te komen eten. Na gedoucht te hebben en mijn fiets en spullen in het huis te hebben gezet, had ik nog even tijd om buiten te zitten. Vlak naast het huis was een wifi-spot waar ik mijn tablet maar even opengeklapt heb. Maar daar was ook een familie aan het barbecuen, ik kwam met hen in gesprek en kreeg gelijk een bord met eten voor mij gezet, was gezellig. Tegen 6 uur naar mijn volgende bord met eten bij Mike en Wendy, ook daar lekker gegeten, verse groente en uiteraard een hamburger, en was het heel gezellig. Zij wilden van alles over Nederland weten, ze hadden geen idee waar het lag en hoe groot het was, alleen dat de tulpen er vandaan komen. Na een aantal uur weer richting mijn tent gegaan, en vroeg gaan slapen. Het was weer een dag van veel gastvrijheid!!

Ash Grove - Marshfield 76,4 km (tot. 3731,9 km) en 761 hm (tot. 26010 hm)
Mijn nacht in de tent is niet helemaal geruisloos verlopen. Niet ver van het park ligt een spoorlijn en vannacht kwamen er enkele goederentreinen langs. Deze lieten van zich horen, en niet heel even, minuten achter elkaar toeterden ze mij m'n slaapzak uit. Ik was daardoor wel lekker vroeg wakker, had ik nog alle tijd om mijn tent nog wat te laten drogen, want deze was behoorlijk nat van de dauw geworden. Rustig aan douchen, inpakken en weer verder. Vandaag stonden er niet zo heel veel kilometers op het programma. Maar ik wist dat het vanaf Ash Grove enkele dagen alleen nog klimmen en dalen zou worden en met nog nauwelijks vlakke stukken. Nou dat klopte ... het begon direct ... enkele korte, vrij steile heuvels om mee te beginnen. En zo ging het de hele dag door, maar op deze afwisseling zat ik wel te wachten na dagen op kilometers lange kaarsrechte wegen gefietst te hebben. Maar ook het landschap is weer anders, van eindeloze graan- en maïsvelden is het overgegaan in bossen en heidevelden. Om die golvende wegen te zien is ook wel apart en in eerste instantie dacht ik dat het wel mee zou vallen. Maar toen ik diverse keren met een snelheid van tussen de 40 en 60 km p/u naar beneden ging en bijna stilstond toen ik bij de volgende klim halverwege was en het zweet van mijn voorhoofd gutste, wist ik wel anders. Dit is weer heel anders fietsen dan in de bergen, misschien is dit nog wel zwaarder. Of dit voor velen economisch een gunstig gebied is vermoed ik niet, want toen ik door Walnut Grove fietste zag ik behoorlijk wat leegstand en slecht onderhouden huizen. Ook daarbuiten veel verwaarloosde panden en oude kapotte auto's op het terrein. Het lijkt wel wanneer iets kapot is dat men het laat staan waar het staat. Maar aan de andere kant ook enkele schitterende huizen met keurig onderhouden gazons, de tegenstrijdigheid was groot. Gelukkig was er in Fair Grove nog wel een restaurant open om de innerlijke mens wat op te vrolijken voordat ik aan de laatste 25 kilometer zou beginnen. Ondanks, of misschien wel dankzij de pittige klimmetjes, was het weer een mooie rit vandaag en ben ik benieuwd wat er nog gaat komen.