Sisters - Prineville 86,2 km (tot. 861,1 km) en 372 hm (tot. 6923 hm)
Toen ik vertrok kwam ik in het centrum van Sisters, een voornamelijk nieuwbouw nep-western opgezette winkelstraat. Geen foto's genomen en snel doorgefietst, om daarna wel langs veel ranches te rijden. Dit was een heel ander gebied dan waar ik gisteren was en niet het mooiste gebied waar ik tot nu toe doorheen gereden ben. Gelukkig geen sneeuw en over de hele afstand zo'n 100 meter gedaald. Maar ik kreeg het wel voor elkaar om een afslag te missen en de mooie afdaling weer omhoog te mogen fietsen. Weer op het juiste spoor kwam ik op een weg waar weinig verkeer was en heel veel van die brievenbussen langs de kant van de weg. Ik kon de huizen ver van de weg zien liggen en op de gigantische landerijen de koeien zien lopen. In Terrebonne wat gegeten, en wat opgewarmd, want met een graad of 4°C is het niet echt warm. En kort nadat ik weer op de fiets zat begon het te regenen, en dat heeft het tot Prineville gedaan. Toen ik daar aankwam zag ik een wasstraat, gelijk m'n fiets er maar een goede wasbeurt gegeven, want die zag er niet meer uit na alle ontberingen welke hij heeft moeten doorstaan. En zo kwam er een nat einde aan een rit die ik niet lang zal blijven onthouden, maar die horen er ook bij.

Prineville - Mitchell 77,1 km (tot. 938,2 km) en 720 hm (tot. 7643)
Lekker vroeg opgestaan en rond 8 uur Prineville uit gefietst, op weg naar de Ochoco Pass van ongeveer 1450 meter hoog. Dit ging geleidelijk aan omhoog door de bossen en langs het Ochoco meer, en viel achteraf reuze mee. Tijdens de beklimming kwam ik een fietster tegen die ook Amerika aan het doorkruisen is, alleen een groot gedeelte een andere route dan die van mij. Een aantal kilometers hebben we samen gefietst en onder andere wat geklaagd over het weer. Op een gegeven moment ben ik doorgereden, omdat het mij iets te langzaam ging, en gezegd dat we elkaar ongetwijfeld in Mitchell of verder op de route weer zouden tegenkomen. Vlak voor de top stond een auto geparkeerd in de greppel, bleek een stuurfoutje te zijn geweest vertelde bestuurder. Hij vroeg mij wat ik aan het doen was in dit afgelegen gebied. Toen ik had verteld wat mijn eindbestemming was, schudde hij mijn hand en zei; "you must be Forrest Gump to do such a great trip" en wenste mij alle geluk. Kon hem niet helemaal ongelijk geven. Nadat ik de Pass had gepasseerd, en Ochoco National Forrest had verlaten, kwam er een mooie afdaling en belandde ik ook in een totaal ander gebied. Minder bebossing en meer rots gebied, mooie vergezichten en ...... regen!! Maar ondanks de regen heb genoten van deze dag, en zeker toen ik Mitchell binnen reed. Een plaatsje van niks, maar zo ontzettend leuk, beetje Westernstijl. En mijn onderkomen voor vannacht maakt het compleet, het Oregon Hotel, een huis met veranda en een woonkamer. Doordat ik er al vrij vroeg was, had ik dus alle tijd om de saloon te bezoeken, een hangplek voor de lokale ouderen. Schitterend!!